«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اردیبهشت ۳۱, چهارشنبه

متن یک چاق سلامتی اینترنتی


جناب بزرگمهر گرامی کجا هستید؟ مدتی بود که خطی و نشانی از شما نمی رسید ...

به امید دیدار

م.

***

همینجا هستیم زیر سایه حضرتعالی، جناب ماه نشان که هم دانشوری و هم از خطه ای ادیب پرور! خط و نشان ما یا همانا «چوب خط» نیز از بس از نانوایی نسیه گرفتیم، پر شد و دیگر بکار نمی آید!

به امید دیدار

ب.

پی نوشت:

برایش ننوشتم که این روزها با حضرت عزراییل دست و پنجه نرم می کرده ایم و هم اکنون نیز جایی کمی بیرون اتاق با داس مرگبارش ایستاده و مرا می نگرد؛ ترسیدم که ترس برش دارد.

ب. الف. بزرگمهر    ۳۰ اردی بهشت ماه ۱۳۹۳ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!