«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ خرداد ۳, شنبه

آخرش این شیخِ روباه بنفش ...


نوحه ی دلواپسان سیدعلی

سیدعلی جان ما برات دلواپسیم          
واسه ی اون گریه هات دلواپسیم

جام زهر هسته ای را می خوری       
می کنی ناگه وفات دلواپسیم

جام زهر بی پدر را می خوری         
عینهو نقل و نبات دلواپسیم

نیستی دلواپس از تاثیر زهر             
می کشد مارا ادات دلواپسیم

آخرش این شیخِ روباه بنفش            
می نماید کله پات دلواپسیم

گاه رنگت می پرد از اضطراب        
گاه می لرزد صدات دلواپسیم

این ظریف لعنتی انگشتشو              
می کند توی چشات دلواپسیم

خط قرمزهات گوزیده بر آب             
بهر خط قرمزات دلواپسیم

گرچه ما را مژده داده جنتی               
مستجابیده دعات دلواپسیم

سالها ما نان و ساندیس خورده ایم        
پس برای سور و سات دلواپسیم

سیدعلی جان گول دولت را نخور        
باش در فکر نجات دلواپسیم

وبلاگ حسین پویا

از «گوگل پلاس». 

برنام آن را از متن برگزیده ام.   ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!