«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اردیبهشت ۳۱, چهارشنبه

دیکتاتور آن کشور، مردم را به لبخند و شادی وامی دارد! چه دیکتاتور پلیدی؟!


تصویر زیبایی از شادی مردم در جمهوری دمکراتیک خلق کره همراه با تصویر دیگری که روشن نیست چگونه مراسمی است و در کجا برگزارشده، درج کرده و یادآوری بجایی به مغزشستگان رسانه های امپریالیستی و سیهونیستی می کند:
«یادتون میاد خدا رو شکر می‌کردیم در کره شمالی به دنیا نیومدیم؟
چیزی نیست؛ فقط میخواستم بگم اونجا شادی اجباریه. همین.»

از «گوگل پلاس»

می نویسم:
در این مورد هم بیگمان خواهند گفت:
دیکتاتور آن کشور، مردم را به لبخند و شادی وامی دارد! چه دیکتاتور پلیدی؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۱ اردی بهشت ماه ۱۳۹۳


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!