«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اردیبهشت ۱۳, شنبه

هنگامش که برسد، «سربازان گمنام» نیز از گمنامی رها خواهند شد!


در پایان متن گواهی «صورتجلسه  اجرای حکم» آمده است:
«... حکم توسط سربازان گمنام اجراء گردید»

آیا آن ها همیشه گمنام خواهند ماند؟ بیگمان، نه! مردم به هنگام خود، این «سربازان گمنام» را که دیگر شرم شان می شود عبارتِ «امام زمان» را نیز به دنبال آن بیفزایند و همچنان از نام وی، چون ابزاری سودمند برای خر کردن بیش تر توده هایی که دیگر به آسانی زیر بارِ اینگونه یاوه ها نمی روند، بهره مند شوند، زودتر از دیگران خواهند یافت و پوست شان را خواهند کند! هنگامش که برسد، «دانه درشت» های شان برای رهایی خویش، پیش از همه، همین بخت برگشتگان مزدور ـ از هرگونه ی آن ـ را دَم چَکِ  مردم خواهند فرستاد و از گمنامی نیز درخواهند آمد!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ اردی بهشت ماه ۱۳۹۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!