تفاوت چندانی نمی کند که این یکی فلان آخوند دین فروش کنونی یا آن دیگری بهمان حاج آقای بزرگ درگذشته است.پدرانشان کمی دورتر، در دوران پیش از مشروطه، ماه به ماه برای دریافت مقرری ماهیانه شان جلوی کنسولگری های انگلیس، گاه سوار بر الاغ هایشان صف می بستند (نگاه کنید به داستان تاریخی «تبریز مه آلود»).
اینجا، برای دست بوسی علیا مخدره صف بسته اند.
فردای روزگار، اگر ضرورت ایجاب کند و مصلحت حکم کند، با عبایشان برای اربابان تازه، باله نیز خواهند رقصید!
ب. الف. بزرگمهر ۱۲ اسپند ماه ۱۳۸۸
http://www.behzadbozorgmehr.com/2010/03/blog-post_9895.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر