نیک به ریش خود می خندی! ـ بازانتشار
پیشکش به مولانا مصباح یزدی
لُرکی در مجلس وعظ حاضر شد. واعظ می گفت:
صراط از موی باریک تر باشد و از شمشیر تیزتر و روز قیامت همه کس را بر او باید گذشت.
لُری برخاست و گفت:
مولانا آنجا هیچ داربزینی یا چیزی باشد که دست در آنجا زنند و بگذرند.
گفت:
نه!
گفت:
نیک به ریش خود می خندی! والله اگر مرغ باشد نتواند گذشت.
جاودانه عُبید زاکانی
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید! از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!
درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر