«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ تیر ۱۵, یکشنبه

این هم یکی از راه های رسیدن به خداست!


به آن نام «ضیافتی از جنس آسمان» داده اند؛ گرچه، همه چیزش زمینی است و جز این نیز نمی تواند باشد: مهمانی افطار درحرم رضوی!

کارگران سفره ها را آماده کرده اند؛ اینک مومنین سر می رسند؛ گوش تا گوش پیرامون سفره ها با سرهایی بیش تر فروافتاده؛ گویی همچنان درخود فرورفته، سرگرم راز و نیاز با خدای خود ...  

بالای سردری از زبان حضرت علی آمده است:
«خداوند روزه را واجب کرد تا بوسیله ی آن اخلاص خلق را بیازماید»

با خود می اندیشم:
خلق که اخلاص خود را در انقلاب و پیشانی (جبهه) جنگ و کارزارهای کوچک و بزرگ دیگری نشان داده بود ...

سپس به یاد می آورم که آن اخلاص در برابر نماز و روزه و حج، «جهاد اصغر» بشمار می آید ...

... و «خلق»، همچنان آزمون اخلاص خود به درگاه خداوند را پی می گیرد؛ اخلاصی که گاه با چند لقمه ای خوراک چرب و نرم و توشه ای برای شکم هایی نیازمند، پاداش داده می شود!

با خود می اندیشم:
این هم یکی از راه های رسیدن به خداست.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ تیر ماه ۱۳۹۳

تصویرها از «گوگل پلاس»



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!