«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۶, دوشنبه

درماندگی است ...


یکی از دشواری های بزرگ زنان، نداشتن سرپناه است. زنی که از شوهر معتادش، حتا یک قهر ساده نمی‌تواند بکند، چون جایی ندارد؛ چه برسد که جدا شود. خانواده نمی‌پذیرندش؛ مهارتی نمی‌داند؛ سپس یا دوباره باید تن به زندگی با بیمار بدهد یا تن ‌فروشی کند یا قاچاق و  ...

نمی‌دانم چرا تصویر برایم تداعی می‌کند که این زن از خانه بیرون زده، ولی امکان مستقل شدن ندارد؛ درماندگی است این حالت.

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!