باید امیدوار بود که میان شان ستیزه و کشمکش برنخیزد ...

زیر برنام «چشم براه کدام مهدی باشیم؟» نوشته است:

برخی از بینندگان ارجمندِ پایبند به مهدویت، آیه های ناروشن و همانندی از قرآن چون «سوره فاتحه» را به عنوان نشانه ای از «مهدی» گواه گرفته اند. با چشم پوشی از مانش (مفهوم) آن آیه ها، اینگونه گواهمندی ها که همه چیز جز مهدی را پایور می کند، پرسشی را نیز به میان می آورد که این آیه ها نشان از کدام مهدی دارد؛ زیرا:

۱ ـ شیعیان اسماعیلی، حضرت اسماعیل را امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند؛

۲ ـ شیعیان واقفی، حضرت موسی کاظم امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند؛

۳ ـ شیعیان خرم دینان که ابومسلم خراسانی را امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند؛

۴ ـ شیعیان سبای، حضرت علی را امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند ؛

۵ ـ شیعیان ناووسیه، حضرت جعفر صادق را امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند؛

۶ ـ شیعیان عسکریه که حضرت حسن عسکری را امام زمان و مهدی آخر الزمان می دانند؛ و

۷ ـ شیعیان دوازده امامی که مدعی هستند شخصی به نام «محمد بن حسن عسکری» که از مادر زاده نشده، امام زمان و مهدی آخر الزمان است.

دیگر مذهب های شیعه که بسیاری از آنها نابود شده و برخی از آن ها نیز در حال از میان رفتن اند، هر کدام برای خود، «مهدی» داشته و دارند.

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

... و من با خود می اندیشم، هنگامی که می آیند و به آن ها عیسا مسیح و کسان دیگری از دین های دیگر را نیز باید افزود، روشن نیست کدام سواره و کدامیک پیاده و در رکاب آن یکی خواهند آمد. بر پایه ی همه ی حدیث ها و خواب نمایی هایی کسانی چون «علامه مجلسی»، بیگمان هیچکدام شان با خودروهایی چون مرسدس بنز و کادیلاک نخواهند آمد؛ یا سوار بر درازگوشی و یا دستِ بالا، سوار بر اسب می آیند. تنها خدا می داند که چه گرد و خاکی به پا خواهد خاست و باید امیدوار بود که میان شان ستیزه و کشمکش برنخیزد که رستاخیزی بلاخیز خواهد بود.

ب. الف. بزرگمهر   چهارم امرداد ماه ۱۳۹۳