«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۱۳, دوشنبه

انگار همین امروز یا حتی فردا نوشته شده است!


نوشته ی زیر را که از روزنامه نگاری اروپایی است، «سیده زهرا» نامی با برنام «توضیح خاورمیانه برای خنگ ها» درج کرده است. نوشته ی بدی نیست و به برخی از نیرنگبازی های رسانه های امپریالیستی ـ سیهونیستی اشاره دارد. تا اینجای کار، هم من آن را سودمند یافته ام و هم بیگمان «سیده زهرا» که آن را پسندیده است؛ او «خنگ» نیست! خودم را نمی دانم. امیدوارم برای شما نیز سودمند باشد!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ امرداد ماه ۱۳۹۳

***

اصل شماره ۱:
در خاورمیانه، همیشه عرب ها هستند که به یورش دست می‌ یازند و همیشه اسرائیل است که از خود دفاع می‌کند. نام آن، مقابله به مثل است.

اصل شماره ۲:
عرب ها، پلستینی‌ها یا لبنانی‌ها حق ندارند غیرنظامیانِ طرفِ دیگر را بکشند؛ نام آن، تروریسم است.

اصل شماره ۳:
اسرائیل حق دارد غیرنظامیانِ عرب را بکشد؛ نام آن دفاعِ مشروع است.

اصل شماره ۴:
هنگامی که اسرائیل آدم های بسیاری را می‌کُشد، کشورهای باختری از آن می‌خواهند تا از چنین کاری دست بکشد؛ نام آن «عکس‌العملِ جامعه‌ی جهانی» است.

اصل شماره ۵:
پلستینی‌ها و لبنانی‌ها حق ندارند نظامیانِ اسرائیلی را به اسارت بگیرند؛ حتا اگر شمار آن ها اندک باشد و از سه سرباز هم بیش تر نشود.

اصل شماره ۶:
اسرائیلی‌ها حق دارند آدم‌ ربایی کنند؛ می‌توانند هر شمار پلستینی‌ را که خواستند بردارند ببرند (چیزی نزدیک به ۱۰ هزار زندانی و ۳۰۰ کودک). هیچ اندازه ای در کار نیست. لازم نیست مجرم بودنِ افراد ربوده شده ثابت شود. شود بردن از واژه ‌ی جادویی‌ «تروریست» برای آن بس است.

اصل شماره ۷:
هنگامی که می‌گویید حزب الله*، باید بلافاصله اضافه کنید *که از طرفِ ایران و سوریه پشتیبانی می‌شود.

اصل شماره ۸:
هنگامی که می‌گویید اسرائیل، به ‌هیچ رو نباید بگویید که از سویِ آمریکا، فرانسه و اروپا پشتیبانی می‌شود. ممکن است این پندار پیش بیاید که درگیری‌ِ نابرابری در کار است.

اصل شماره ۹:
هیجگاه نباید از سرزمین‌های اشغالی سخن گفت یا از قطعنامه‌های سازمانِ ملل یا زیر پا نهادن قوانینِ حقوقِ جهانی و یا «کنوانسیون‌ ژنو». ممکن است تراز روحی ـ روانی بیننده یا شنونده از میان برود.

اصل شماره ۱۰:
فرانسه حرف زدنِ اسرائیلی‌ها بهتر از عرب هاست. تنها به این خاطر است که تریبون‌ها در اختیارِ اسرائیلی‌ها و طرفداران‌ شان نهاده می شود تا به نوبه‌ی خود اصولِ ۱ تا ۹ را برای مان توضیح بدهند؛ نام آن بی‌طرفی‌ خبرنگاری‌ است.

اصل شماره ۱۱:
اگر با این اصول همداستان نیستید و یا می پندارید این اصول به سود یک سویِ درگیری‌ست به این دلیل است که شما یک یهودستیزِ خطرناک‌ هستید.

برنار لانگلوآ، روزنامه نگار و از بنیانگذارانِ هفته‌نامه‌ی «پولیتیس» است. این یادداشت تاریخِ ژوئیه ۲۰۰۶ را دارد و در همان هفته‌نامه منتشر شده بود. با این‌همه، انگار همین امروز و یا حتی فردا نوشته شده است. 

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر 


 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!