«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ شهریور ۸, شنبه

جنگل می خواهیم چکار؟ بیضه های اسلامی آقایان بیمه باد!


با برنام «خبر فوری»، نوشته ای برگرفته از یکی از رسانه ها را درباره ی آتش سوزی جنگل های آمل درج نموده است:
«بیست هکتار از جنگل های آمل سوخت؛ بالگردها اعزام نشدند
«آتش کنترل۱ شده روز گذشته جنگل های آمل و بخش هایی از جنگل های نور شب گذشته دوباره شعله ور شد و به دلیل صعب العبور۲ بودن منطقه، امکان استفاده۳ از نیروی انسانی۴ برای اطفای حریق۵ وجود ندارد۶ و درخواست اعزام۷ بالگرد نیز بی نتیجه مانده است.» (safireharaz.ir)

از «گوگل پلاس»

می دانم که ره دشوار بودن منطقه بهانه ای بیش نیست؛ با خود زمزمه می کنم:
بالگرد می خواهید؟! به جنگ ابزار، ساز و برگ یافته به همان جاهای «ره دشوار» (صعب العبور) بروید! آنگاه افزون بر بالگرد، بمب افکن نیز بالای سر خود خواهید یافت!

جنگل می خواهیم چکار؟ «بیضه اسلامی آقایان» بیمه باد!

ب. الف. بزرگمهر     هشتم شهریور ماه ۱۳۹۳

پارسی نویسی:

۱ ـ بجای «کنترل» می توان واژه ی «مهار» را بخوبی و بی کم و کاست به همان آرش بکار برد

۲ ـ بجای آمیخته واژه ی «صعب العبور» می توان «ره دشوار» نوشت.

۳ ـ بجای «استفاده کردن» می توان بسته به جمله از «بهره بردن» یا «سود بردن»، سود برد.

۴ ـ بجای «انسان» در بسیاری جاها می توان واژه های «آدم» یا «آدمی» را بکار برد.

۵ ـ بجای «اطفای حریق» می توان به سادگی نوشت: خاموش نمودن آتش!

۶ ـ بجای «وجود ندارد» می توان به آسودگی در بسیاری جاها می توان واژه ی «نیست» را بکار برد و در جاهایی دیگر «هستی ندارد» («وجود» = «هستی») نوشت؛ در مورد بالا که زمان نیز در آن درست بکار نرفته، می توان ساده تر از واژه ی «نبود» بهره برد.

۷ ـ بجای اعزام می توان در بسیاری جاها از «فرستادن» و آمیخته هایی از آن سود برد.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!