«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۱۲, یکشنبه

وقتی دلت می گیرد ...


وقتی دلت می گیرد  ...
جلوی آیینه می ایستی  ...
رُژ لب میزنی ... کمی عطر ...
نیشخندی می زنی به خودت ...
به دلتنگی هایی که برای شان نقاب می دوزی  ...
لباس رنگی ات را می پوشی . ..
موهایت را می بندی  ...
چند دانه ای مروارید به بغض هایت می آویزی
در آخر آنقدر زیبا می شوی
که همه شک می کنند دلتنگ ترین زن دنیایی

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!