«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۱۷, جمعه

از کارگاه من ببر نمدی!


تصویر پیرمردی که به کار نقش گذاری نمد سرگرم است، درج کرده و می نویسد:
لبخند و نگاهت هم مانند کارت پاک و زيباست ...

از زبان آن پیرمرد پاسخ می دهم:
انشاء الله تعالی، تعارف خشک و خالی نباشد! از کارگاه من ببر نمدی! (بر وزن از گلستان من ببر ورقی!).

ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ امرداد ماه ۱۳۹۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!