«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۱۶, پنجشنبه

زنده باد مرده ها!


نوشته است:
در جامعه ای زندگی می کنیم که به مرده ها بیش تر از زنده ها احترام می گزاریم!

برایش می نویسم:
خوب! دلیلش روشنه! اونا نون نمی خوان؛ غرولند نمی کنن، جای زیادی هم نمی خوان و پشت سر این و اون هم حرف نمی زنن و از همه مهم تر می تونی هر حرفی رو بهشون نسبت بدی و حتا داستان های دنباله دار سریالی از گفته ها و ناگفته هاشون درست کنی ... 

زنده باد مرده ها! دیدی چی گفتم؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ امرداد ماه ۱۳۹۳ («گوگل پلاس»)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!