«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ شهریور ۱۴, جمعه

آرایشگاه مردانه، دیروز، امروز، فردا


آرایشگاه مردانه، بیست سال پیش:
داش! گوشه سبیلاتو چه مدلی بزنم؟

آرایشگاه مردانه، هم اکنون:
عسیسم (عزیزم)، ابروهاتو هشتی کنم یا شیطونی؟

آرایشگاه مردانه، چندین سال آینده: قولبون (قربون) اون شکل نازت، جوجوی من، «مِیک آپ خلیجی» بزنم یا «لایت اروپایی» نانازززز؟!

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!