«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مهر ۶, یکشنبه

آیا کشور ما نیز بوته ی آزمایش طرح های اهریمنی شده است؟


«دانشمندی ۲۷ سال پیش کشف کرد که قرص آهن را همراه با نان نباید بخوریم، آلزایمر می گیریم و به خاطرش از آمریکایی ها جایزه گرفت. اکنون از همان یافته ی علمی سود برده و آمده اند در ایران به عنوان غنی سازی آرد به آن، آهن و «اسید فولیک» می زنند. اکنون سه سال از آغاز این کار گذشته است، ولی، یقین داشته باشید، کشورمان تا هفت سال دیگر پر از بیماران آلزایمری می شود.» (خاستگاه: «ماهنامه تندرستی» همشهری، شماره ۱۴۷، فروردین ماه ۱۳۹۳)

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

به یاد طرحی می افتم که روزنامه نگاری دلیر از اروپای باختری با همکاری کسان دیگری، ریز و برنامه ی آن را با گواهی های بسیار خوب و باریک بینانه ای رسوا کرده بود و من، آن هنگام یا بخت آن را نیافتم که آن نوشتار ارزنده را به پارسی برگردانم یا رُک و پوست کنده تنبلی کردم. با خود می اندیشم:
در کشوری بی در و پیکر که هر روز چیز تازه ای و کم و بیش همواره، چیزهایی ناگوار روی می دهد، چه بسا چنین طرح هایی را در ایران نیز به اجرا درآورده و می آورند:
از ابرهای با غبار آغشته به اورانیوم کم چگال گرفته تا طرح نازاکردن زنان در کشورهای پرجمعیت آسیا ...

می نویسم:  
نکته ای چشمگیر و درنگ پذیر که مرا به یاد یکی از بزرگ ترین طرح های اهریمنی در دست کار امپریالیست ها با سرمایه گذاری های مستقیم بزرگ ترین سرمایه داران «یانکی» از آن میان، «بیل گیتس» پلید گرفته تا دیگرانی در اروپای باختری و شاید جاهای دیگر انداخت. ادعا هم نیست؛ گواهی برخی کارهای شان و از آن میان، طرح نازا کردن زنان در کشورهای وامانده و کم رویش اقتصادی را روزنامه نگارانی دلیر از اروپای باختری رو کرده اند.

ب. الف. بزرگمهر     ششم مهر ماه ۱۳۹۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!