با همدستی آشکار کشور آلمان و همراهی با سازمان تجاوزکار
«ناتو» در جنگ افغانستان و با همه ی کوشش مردم صلحدوست و پیشروی آن کشور برای
جلوگیری از آن روند، این کشور در کردار و بازهم با همداستانی دیگر کشورهای امپریالیستی
باختر زمین، همه ی پیمان های پس از «جنگ جهانی دوم» با «اتحاد جمهوری های شوروی
سوسیالیستی»، «ایالات متحد»، انگلیس و دیگر کشورهای درگیر در آن جنگ اهریمنی را
زیر پا نهاد و در پی آن، روند نظامیگری (میلیتاریسم) در سیاست آن کشور جای بازهم
بیش تر و مهم تری یافت.
اکنون، ساخت موشک های پیشرفته ی رادارگریز «کروز» که به
هیچ روی، جنگ ابزارهایی دفاعی نیستند، تنها و تنها یک آرش دارد:
آمادگی بیش تر برای جنگ های آینده سامانه ی زمینگیر شده ی
امپریالیستی با روسیه، چین و دیگر کشورهایی که چندان گوش به فرمان اربابان بهره کش
جهان یا همانا «ششلول بندهای جامعه ی جهانی» نیستند و رفته رفته به نیروهایی سرکش یا
همچشمانی نیرومند دگردیسه می شوند؛ جنگ هایی که هر آن از توان فرارویی به جنگی فراگیر
میان گروهبندی های کشورهای گوناگون برخوردار بوده و این بار، برخلاف دو جنگ جهانی
پیشین که دامنه هایی کم و بیش بسته در چارچوب اروپا، بخش هایی از آسیا و شمال آفریقا
داشت، از توان درگیر نمودن کشورهای گوناگونی در سراسر کره ی زمین و نابودی آدمی و
سایر جانداران آن برخوردار است؛ و شاید در بهترین حالت، تنها کژدم ها و دیگر
حشراتی که از توانایی زندگی زیر پرتوهای مرگبار پس از بمباران های اتمی برخوردارند
تا مدتی زنده بمانند.
ب. الف. بزرگمهر ۲۰ مهر ماه ۱۳۹۳
***
موشک کروز رادار گریز KEPD
350
حتی اندیشیدن به این جُستار که کشوری به نام آلمان می خواهد یکی از پیشرفته ترین موشک های «کروز» جهان را بسازد، ذهن هر آدمی را به خود سرگرم می کند؛ چه برسد به اینکه در این طرح کشوری چون سوئد نیز به کمک ژرمن ها بشتابد!
حتی اندیشیدن به این جُستار که کشوری به نام آلمان می خواهد یکی از پیشرفته ترین موشک های «کروز» جهان را بسازد، ذهن هر آدمی را به خود سرگرم می کند؛ چه برسد به اینکه در این طرح کشوری چون سوئد نیز به کمک ژرمن ها بشتابد!
مهندسین شرکت «تورس» تاکنون در ساخت موشکهای «کروز»،
خودشان را بارها نشان داده اند و این بار نیز آنها بر ان شدند، بیشتر کوشش خود را
در پنهانکاری و نیروی ترس برانگیز این موشک بکار برند. بهره برداری از سرِ جنگی ۴۸۱ کیلوگرمی، خود گواهی بر این جُستار است که
آنها دامنه گسترده ای از آماج ها را بدیده گرفته اند؛ از پست های فرماندهی تا
رادارها و حتی نیروهای زرهی و پیاده!
برد این موشک، ۵۰۰ کیلومتر است که با توجه به پردازش همه
ی کوشش ها در خود موشک، جنگنده می تواند آن را از چنین فاصله ای بیرونِ خط افق
شلیک کرده و برخلاف سویه ی پدافند دشمن بکار اندازد.
نیروی هوایی آلمان تاکنون بیش از ۵۷۰ میلیون یورو برای بکار
گیری ۶۰۰ فروند از اینگونه موشک های پنهانکار صرف کرده است که با بدیده گرفتن
توانایی شلیک از دامنه گسترده ای از جنگنده های مدرن امروزی می توان گفت هم برای
صادرات و هم برای بهره برداری درونی سرمایه گزاری بجایی بوده است.
مواد آمیخته ی بکار رفته در این موشک، شناسایی این پرنده بیش از پنج متری را با بدیده گرفتن اندازه کم و بیش بزرگ آن برای رادارها دشوارتر می کند؛ همچنین سود نبردن از گوشه های تند با توان بازتابی در این موشک، کاهش چشمگیر سطح مقطع راداری آن را در پی داشته است.
موتور بکار رفته در این موشک «پی ۸۳۰۰ ـ ۱۵»، «توربوفن» ساخت شرکت «ویلیام اینترنشنال ایالت متحد» است که شتاب موشک را بهنه دهم شتاب صوت خواهد رساند.
...
جنگنده های «تایفون» و «تورنادو» و همچنین «اف ۱۸» و «گریپن» توانایی شلیک این موشک را دارند ... سامانه های رهنمون این موشک در گونه ی خود بسیار چشمگیرند.
جنگنده های «تایفون» و «تورنادو» و همچنین «اف ۱۸» و «گریپن» توانایی شلیک این موشک را دارند ... سامانه های رهنمون این موشک در گونه ی خود بسیار چشمگیرند.
بیش تر بخش های موشک با سودبردن از «بُرش های لیزری» و
«سی ان اس» (CNC)
ساخته شده اند ... بهره برداری از «جی پی اس» که در بیش
تر موشک های همسان، نقشی بنیادین بر دوش دارند، در این موشک نقشی جانبی دارد و
توان بازشناخت موج های «جی پی اس» و «کور کردن» آن را کم و بیش به صفر می رساند.
سامانه اینرسیایی «آی ان اس» (INS) موشک در گونه ی خود بیمانند است و در کنار سامانه ی بازشناخت برجستگی های زمین (TRN) می تواند موشک را تا نزدیکی آماج بگونه ای که کار سامانه ی «آی بی ان» (IBN) آن آغاز شود، در سکوت رادیویی مطلق رهنمون شود و هنگامی که به نزدیکی آماج رسید، کار سامانه ی مهار تصویری آغاز می شود. با سنجش الگوهای سه بعدی موجود در رایانه ی رهنمون و تصویرهای بدست آمده از دوربین حرارتی، موشک آماج خود را بازمی شناسد و آن را با ضریب اطمینان بالا شناسایی و در فرجام کار نابود می کند.
نکته ی بنیادین در طراحی این موشک، رایانه ی مرکز آن است که با شناسایی برجستگی های زمین، موشک را تا بلندای ۳۰ متری از سطح زمین پایین آورده و توان شناسایی آن را با عبور از دره ها و حتی مناطق مسکونی کاهش میدهد. درست در همین هنگام، چهار باله ی دُم موشک که وظیفه اصلی مانورهای پیچیده و با فشار بالا را بر دوش دارند، واکنش نشان داده و توان حرکت های پیچیده برای موشک را فراهم می کنند. در پایان راه و هنگامی که گمان برخورد به آماج، کم و بیش قطعی است، موشک بلندای خود را افزایش داده و بگونه ای عمودی، چون عقاب بر روی آماج فرود می آید.
سر جنگی ۴۸۱ کیلوگرمی این موشک، دوزخی از آتش و نابودی را در پی دارد. آلمان ها این سرِ جنگی را به یک فیوز چندکاره هوشمند با توانایی برنامه ریزی «PIMPF» ساز و برگ داده اندد که برای هرگونه آماجی، الگویی در برنامه خود داراست. همین فیوز هوشمند است که امکان نفوذ این موشک در ژرف ترین ساختارهای با پشتیبانی فیزیکی بالا را هموار می کند.
برگرفته از «دانشنامه نظامی»
از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از
اینجانب: ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر