«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ آبان ۲۰, سه‌شنبه

درجه ی شعور سیاسی از همینجا روشن می شود!


آخوندی است یا شاید تصویر آخوندی نامدار را که من نمی شناسم برای خود برگزیده است؛ می نویسد:
«بعضی خیال میکنند اگر امروز فلان دولت مستکبر، چه در اروپا، چه در غیر اروپا، نسبت به جمهوری اسلامی یک حرفی میزند، یک چیزی میگوید، یک اظهارنظری میکند که اهانت‌آمیز به جمهوری اسلامی است، این معنایش تنزل رتبه‌ی جمهوری اسلامی است؛ نه، اینها هر وقت توانستند، کردند. آن زمانی هم که ما متأسفانه یک مقداری در مقابل دشمن کوتاه می‌آمدیم از این کارها میکردند. اینجور نیست که ما حالا چون ایستادگی کردیم، چون استقامت به خرج دادیم، بگوییم این ها را سر لج آوردیم؛ نه. یک روزی در خطابه‌های مسوولین مان مناقب آمریکا ذکر میشد؛ همان روزها رییس جمهور وقت آمریکا با سبکسری تمام، ایران را به عنوان محور شرارت معرفی کرد!»

از «گوگل پلاس»

پی نوشت:

نمی دانم از شوربختی من است که بیش تر وقت ها درست هنگامی که تازه صبحانه یا شام خورده ام، چنین متن هایی به چشمم می خورند. از شما چه پنهان، گاهی ناچار شده ام، خوراک سرازیر شده به معده را نشخوار کنم؛ آن هم همراه با سرفه های شدید و اشک در چشمان. از این بدتر نمی شود!

ب. الف. بزرگمهر     ۲۰ آبان ماه ۱۳۹۳ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!