«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ آذر ۲۶, چهارشنبه

شراب بجای آب غوره!


دختر جوانی این را نوشته است:
دلم پُر است
پُر پُر
آنقدر که گاهی اضافه اش
از چشمانم می چکد

از «گوگل پلاس»

خواندنش آدم را آزرده می کند. جوان هستند و بیشمار آرزوهایی که گاه حتا یکی از آن ها نیز برآورده نمی شود. با این همه، ناچارم برایش بنویسم:
اینجوری به درد نمی خوره؛ همه ش آب غوره است. من اگر جای شما بودم، همونجا تو دلم نگهش می داشتم؛ چند سال که بگذره، دستِکم چند شیشه شراب بدردخور ازش در میاد که باهاش حسابی سرمست بشی!

ب. الف. بزرگمهر        ۲۶ آذر ماه ۱۳۹۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!