«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ دی ۱۶, سه‌شنبه

ﻣﻬﻨﺪﺱ چگونه موجودی است؟


موجودیست ﮐﻪ ﺩﺭ بیابان ها، جاهای ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ طرح های بی آب و علف ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و تنها گهگاهی ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ آﺏ ﻭ خوراک، ﺩﯾﺪﻥ ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ. از ﮔﻮﻧﻪ ﯼ ﮐﻮﻫﯽ ﺁﻥ، ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ زمین شناس را می توان نام برد و ﺍﻫﻠﯽ ﺁﻥ بیش تر ﺩﺭ ﺩﻓاﺘﺮ ﻓﻨﯽ یافت می شوند. گونه های ﻭﺣﺸﯽ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﯼ ﺁﻥ، سرانجام ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ از آب در می آیند .ستمدیده ترین گونه های آن ها ﺩﺭ ﻋﺴﻠﻮﯾﻪ دیده شده اند.

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی نویسی و دستبرد درخور (!) اینجانب به متن نخستین. با پوزش از نویسنده ی آن ...    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!