نمونه ای ساده انگارانه از کاربرد «علم کلام»! ـ بازانتشار

به نوشته ی زیر اندکی باریک شوید. از آخوند جوانی است که کوشش نموده تا باور دینی را جامه ی دانش بپوشاند (علم کلام)؛ ولی در سنجشی که میان آدمی و کالاهایی چون چرخ دوزندگی و دستگاه تلفن نموده، فراموش نموده که آن کالاهای به گفته ی وی دارای دفترچه ی راهنما*، همگی برای فروش به بازار و دستیابی به سود، فرآوری (تولید) و عرضه می شوند. پرسشی که به میان می آید این است که آفریدگار، آدمی را برای فروش در کدام بازار و به کدام موجودات عرضه می کند؟ و در سنجش با سرمایه داران و برده داران دوران های گذشته، چه سودی از چنین کاری می برد؟

 ب. الف. بزرگمهر   هشتم مهر ماه ۱۳۹۲

http://www.behzadbozorgmehr.com/2013/09/blog-post_3708.html

* از این نکته نیز بگذریم که این کالاها همیشه و همواره دفترچه راهنما نداشته و ندارند!

***

«همراه هر وسیله و دستگاهی یک دفترچه راهنما وجود دارد که روش استفاده از آن را آموزش می دهد. یعنی نشان می دهد که از این وسیله چگونه استفاده کنیم که نهایت بهره خود را به ما برساند و آن غرض و هدفی که برای آن ساخته شده است را نشان بدهد.

شما یک دستگاه چرخ خیاطی هم که می خرید یا یک گوشی موبایل ساده، یک دفترچه راهنما همراه آن می دهند که در آن توضیح داده اند این دستگاه را چگونه باید استفاده کرد؛ باطری آن را چگونه شارژ کرد؛ اتصالات آن چگونه است؛ ابزار جانبی آن کدام است و  ...

حالا می شود که انسان، این صنعت عظیم الهی، با این همه پیچیدگی هایی که در جسم و روح او هست، هیچ دفترچه راهنمایی نداشته باشد؟! آیا آفریدگار و مخترع او، او را به حال خودش واگذاشته است؟

صد البته خدای متعال که حکیم و فرزانه است، هرگز این صنعت عالی خود را بیهوده رها نکرده است و قرآن کریم را به دفترچه راهنمای انسان و دستورالعمل ابدی او قرار داده است که او را به سعادت و کمال خویش رهنمون می سازد.

اگر قرآن کریم در متن انسان پیاده بشود و دستورات آن در وجود انسان اجرا بشود، این انسان هدفی که برای آن خلق شده است یعنی عبودیت و حرکت در صراط مستقیم الهی را به نمایش خواهد گذاشت و به کمال خود خواهد رسید. 

برگرفته از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش اینجانب بویژه در نشانه گذاری ها:   ب. الف. بزرگمهر