«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اسفند ۱, جمعه

بازیافت نامه‌ای مهم از آهنگساز انقلابی دوران! ـ بازانتشار


در آلمان نامه‌ای از آخرین سال‌های زندگی «بتهوون» پیدا شد. محتوای نامه پیش از این شناخته شده بود؛ اما بازیافتن اصل نامه‌ی آهنگساز بزرگ، رویدادی هیجان‌انگیز است. این نامه به زودی برای تماشای همگان به نمایش گذاشته می‌شود. 

نامه‌ای که از «لودویگ وان بتهوون» (١٨٢۷ – ١۷۷٠) آهنگساز بزرگ آلمانی به دست آمده، پیش از این برای کارشناسان آثار این آهنگساز بزرگ شناخته شده بود و رونوشتی از آن وجود داشت. ده‌ها سال گمان می‌رفت که اصل نامه از بین رفته است؛ اما به تازگی نامه‌ی مزبور به همت یکی از دوستداران «بتهوون» پیدا شده و در اختیار یک نهاد فرهنگی قرار گرفته است.

«بتهوون» نامه را به پاریس خطاب به نوازنده و آهنگسازی به نام «فرانتس آنتون اشتوکهاوزن» نوشته است. آهنگساز بزرگ در نامه از دوست خود می‌خواهد که به او در فروش آخرین اثرش، «مساسولمنیس» کمک کند. «بتهوون» در نامه می‌گوید که این قطعه موسیقی مذهبی بهترین اثری است که تا آن زمان تصنیف کرده است.

«بتهوون» این نامه شش صفحه‌ای را در سال ١٨٢٣، یعنی ٤ سال پیش از مرگ، به روی کاغذ آورده و در آن از بیماری و بی‌پولی شکوه کرده است. «بتهوون» در زمان نگارش این نامه ناشنوا بود و در نامه از دردی در چشمان خود شکوه می‌کند. او در نامه می‌نویسد که به خاطر نیاز مالی و وضع ناگوار جسمی از دوستان خود انتظار یاری دارد. او اشاره می‌کند که به خاطر تعهدات مالی و کمک به معیشت اطرافیان و بستگان خود به پول بیشتری نیاز دارد. 

«بتهوون» در زمان زندگی به اوج شهرت رسید، اما به ثروت و رفاه دست نیافت. او مانند هر هنرمند بزرگی مایل بود از یاری اشراف و درباریان بی‌‌نیاز باشد و تنها به دوستداران واقعی موسیقی تکیه کند. اما تحقق این آرزو در اروپای آن روز آسان نبود. معروف است که آهنگساز بزرگ به خاطر دریافت حق تألیف آثار خود، مدام با ناشران و مجریان موسیقی در کشمکش بود.

ارثیه گرانبها 

نوادگان «اشتوکهاوزن»، نسل پس از نسل، نامه «بتهوون» را بی آن که از محتوای آن باخبر باشند، جزو ارث خانوادگی محفوظ نگاه داشتند تا این که به تازگی با باز کردن مجموعه‌ای از میراث خانوادگی نامه‌ی گرانبهای آهنگساز بزرگ را کشف کردند.
این نامه، مانند سایر نامه‌های «بتهوون»، آشفته و نامرتب است و در آن خطاهای املایی و انشایی دیده می‌شود. او زیاد در بند خوش‌نویسی و دستخط خود نبود. متن نامه‌های «بتهوون» معمولا پوشیده از خط‌های درهم برهم است. اغلب ذهن ناآرام و شتابان او از قلم او پیشی می‌گیرد.

«بتهوون» تحصیلات مرتبی نداشت. او به خاطر نیاز خانواده ناگزیر شد هرچه زودتر تحصیل را رها کند و به کار نوازندگی بپردازد تا با کسب درآمد به خانواده خود کمک کند.

دستخط اصلی آثار موسیقی «بتهوون» میلیون‌ها دلار ارزش دارند و بسیاری از آنها در موزه‌های سراسر جهان نگهداری می‌شوند. ارزش نامه‌ی نویافته‌ی «بتهوون» بیش از صدهزار یورو (حدود صد و پنجاه هزار دلار) تخمین زده می‌شود.
نامه «بتهوون» از روز ١٨ ژانویه (٢٨ دی) در «انستیتوی برامس» در شهر «لوبک» (شمال آلمان) برای عموم به تماشا گذاشته می‌شود و از ٢٩ ژانویه در موزه‌ی انستیتوی مزبور نگهداری خواهد شد.

«دویچه وله»  

این نوشتار اندکی از سوی اینجانب ویرایش شده است. برجسته نمایی های متن از آنِ من است و عنوان را نیز اندکی دستکاری نموده ام.     ب. الف. بزرگمهر 

http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/01/blog-post_2336.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!