به یاد سخنان یکی دیگر از خفاش
های مادینه ی نظام در مسوولیت «سازمان حفاظت از محیط زیست» که همراه شوی نابکارش
بجای خون پول می مکند، افتادم که برای لاپوشانی مدیریت نابخردانه ی خاستگاه ها و
سفره های آب های زیرزمینی کشور و انداختن گناه به گردن آب و هوا ـ این بار بخت با اهریمن بخت برگشته بود! ـ آینده ی فلات ایران را چیزی بسان همین تصویر پیش بینی نموده
بود.
با اندک مایه ای از پنداربافی
می توان گورهای آقایان بزرگ دستاران و دیگر پند و اندرزگویان نظام الله کرم را به
پندار آورد که همگی در چنان بیابان نمکی خاک بر سر شده*
و هر از گاهی، چیزی برانگیزاننده در زمین یا آسمان، آن ها را به جنبش وامی دارد؛ گویی خداوند از
بردن روح پلیدشان به بهشت یا دوزخ پشیمان شده و گفته است:
همانجا بمانید و مردم آزاری را
پی گیرید که از اهم واجبات است!
ب. الف. بزرگمهر ۱۵ بهمن ماه ۱۳۹۳
* کم و بیش در مایه ی «به خاک سپرده شدن»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر