«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اسفند ۱۳, چهارشنبه

بنابراین، کونِ لقّ سایرین!


ﺧﺪﺍﻳﺎ!

تو ﺭﺍ ﺳﭙﺎسگزﺍﺭﻡ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ی ﻣﻦ ﻧﻴﻜﻰ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ بهره ی ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻋﻄﺎﻯ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ نیکی ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻜﺮ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﻢ.

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام و برجسته نمایی متن از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!