«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اسفند ۱۵, جمعه

ما هرگز امید را از دست نخواهیم داد! ـ بازانتشار

پیام نوال سعداوی به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن

اتحاد جدید زنان مصری که در میدان تحریر قاهره توسط زنان و مردان انقلابی ایجاد شد، از هنگام انقلاب ما در ژانویه ٢٠١١ می کوشد تا کوشندگان حقوق زن و گروه های خواهان ترقی و پیشرفت در مصر را برای مبارزه متحد سازد. آماج این مبارزه، ایجاد ساختاری تازه در مصر است. ساختاری بر بنیاد آزادی حقیقی و نه دموکراسی ساخته و پرداخته شده بر پایه باورهای سرمایه داری و مردسالارانه؛ ساختاری که در آن همه آدم های جامعه با نادیده گرفتن جنس، دین، طبقه و نژادشان از جایگاه اجتماعی یکسان و عدالت اجتماعی ـ سیاسی بهره مند شوند. 

ما با بهره بردن از نیرو و اتحاد میان میلیونها نفر توانستیم رییس جمهور حکومت مصر،حسنی مبارک را در ١١ فوریه ٢٠١١ برکنار کنیم؛ ولی بدنه ی اصلی حکومت مصر همچنان پابرجاست و از سوی رژیم بهره کش آمریکا و هم پیمانان مصری اش در میان مقامات بلند پایه ارتش، در دولت انقلابی پیشین، در میان تجار ثروتمند، در رسانه های مطرح، در میان مقامات سیاسی پیشین و چهره های مذهبی خشک مغز که در دوران حکومت سادات (در دهه هفتاد) نیرومند شده اند، پشتیبانی می شود. البته فرمانبرداری این حکومت از رژیم اسراییل و کمکهای نظامی و اقتصادی آمریکا نیز در پایداری این سیستم نقش بنیادین دارند. از آن هنگام (از دوره ی سادات در دهه هفتاد)، تنگدستی و ستم بر زنان در نتیجه ی نیروگرفتن بنیادگرایی دینی و بهره کشی طبقاتی، افزایش یافت.

زنان نیمی از جمعیت جامعه را دربر می گیرند. آنها نمی توانند در جامعه ای که آزاد و مستقل نیست، آزادی و استقلال داشته باشند. ما (زنان) رهایی خود از بند مردسالاری و آزادی سرزمین مان از یوغ بهره کشان و ستم بنیادگرایان مذهبی را به نام خدا، عشق، صلح و دموکراسی بهم پیوند داده ایم. بن لادن و جرج بوش هر دو علیه مردمان تنگدست و زنان، هم پیمان بودند و با یکدیگر همکاری می کردند و سپس برسر منافعشان با هم نساختند و کوشش کردند یکدیگر را بکشند. امروز، باراک اوباما و اعضای «اخوان المسلمین» با یکدیگر پیوندی دوستانه دارند و بر سر منافع مشترکشان با هم مذاکره می کنند. هیچ اصولی بر این سیاستها و تغییر منافع وجود ندارد!

امروزه، بسیاری از مردم جهان (از شمال تا جنوب) علیه ساختارهای سرمایه داری و مردسالاری شورش می کنند و این شورش و رزم، سراسر جهان از گردهمایی در میدان تحریر تا اشغال «وال استریت» را دربرمی گیرد. در مصر نیز مانند سایر کشورها، زنان و مردان دوشادوش هم می رزمند. زن بودن برای ستیزه جویی و رزم با مردسالاری بس نیست. برای ستیزه جویی با سرمایه داری و بهره کشی نیز این بس نیست که یک مرد لیبرال یا سوسیالیست باشید و بی دین بودن برای ستیزه جویی با ستم دینی (ستمی که به بهانه ی دینی یا مذهبی انجام می شود) بس نیست. ما زنانی را می شناسیم که از مردان مردسالارانه تر رفتار می کنند! و با مردان سوسیالیستی روبرو می شویم که عملکردشان بیش از رهبران جناح راست (گروه دست راستی) بر بنیاد سرمایه داریست! و ما در جامعه، آدم های به ظاهر بی دینی داریم که به مراتب خشک مغز تر از بنیادگرایان مذهبی هستند.
زنان و مردان جوان هنوز به دست نیروهای مخالف جنبش اعتراضی در مصر کشته می شوند؛ از ژانویه ٢٠١١، هزاران تن کشته شده اند؛ هزاران نفر زخمی و زمینگیر شده اند و هزاران تن به زندان افتاده اند؛ اما اعتراضها همچنان ادامه دارد. ما با همه ی سرکوبها، امیدمان را از دست نداده ایم.

زنان مصری بیش از پیش توسط نیروهای مخالف انقلاب به حاشیه رانده می شوند و از جایگاه های مهم، از فعالیتهای سیاسی و پستهای بالا کنار گذاشته می شوند. در آنچه بعد از انقلاب، انتخابات دموکراتیک مصر خوانده شد، زنان تنها دو درصد از کرسیهای مجلس مصر را پر کردند و اکثریت نمایندگان مجلس را اعضای «اخوان المسلمین» و «گروه سلفی»، گروهی که خشک مغز تر و واپس گراتر از سایر گروه های تندروی مذهبی است، دربرمی گیرند؛ اما در مصر رزم همچنان پی گرفته می شود. ما باید به شکل منطقه ای و جهانی توانمان را برای رزم بکار ببریم. ما نباید مبارزه ی منطقه ای را از برنامه ی مبارزه جهانی جدا کنیم. ما در یک جهان (نه در سه جهان) زندگی می کنیم! و این جهان زیر مهمیز یک ساختار ستمگر است؛ ساختاری بر بنیاد سرمایه داری، امپریالیسم، نظامی گری مردسالارانه، نژادپرستی و تندروی دینی.

ما دیر یا زود خود را آزاد خواهیم کرد.

ما هرگز امید را از دست نخواهیم داد؛ چرا که امیدواری باعث توانمندی و نیروست.

نوال سعداوی    قاهره ـ مصر   ١٦ اسپند ماه ١٣٩٠

برگرفته از «تغییر برای برابری» 

برگردان پارسی این نوشته ی ارزشمند از زنی رزمجو و گرانمایه در بسیاری جاها از سوی اینجانب ویرایش شده است. عنوان نوشتار را نیز با سود بردن از جمله ای در متن، برگزیده ام.      ب. الف. بزرگمهر

http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/03/blog-post_07.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!