«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اسفند ۲۲, جمعه

امان از دست این جانور دو پا که اهریمن را هم درس می دهد!


این هم یکی از سودمندی های دوربین های دیژیتال است که کار عکاسی از هر چیزی و سوژه نمودن شان را آسان نموده است؛ از طبیعت و ساختمان و شهر و روستا گرفته تا آدم ها و این کودک خردسال که بسان ساندویچ پیچانده شده و یادش داده اند تا چشم هایش را برهم بگذارد.

خوب نگاه کنید! شاید من اشتباه می کنم؛ ولی آن لبخند کمرنگ و حالت چهره گواه آن است که به دلخواه ننه یا بابا یا هر دو  دارد فیلم بازی می کند؛ تازه این که فرزند آدم است؛ حتا به جانوران، یاد می دهند که پیش از عکس برداشتن از آن ها، ژست های سینمایی بگیرند!

امان از دست این جانور دو پا که اهریمن را هم درس می دهد!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۲ اسپند ماه ۱۳۹۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!