شوربختانه، انقلاب بهمن در
پهنه ی اقتصادی ـ اجتماعی به آماج های خود نرسید و به گفته ی طنزآمیز کهنه رفیقی
در همان دوران:
«بازرگانی ملّی، خارجی شد!»
اکنون، چنان بلبشویی در پهنه ی
یادشده پدید آمده که دزدان چپاولگر دستِ بالاتر یافته در اقتصاد و سیاست میهن
نگونبخت مان، اگر هم بخواهند، نمی توانند از پسِ دزدی ها و چپاول های گروه های
همچشم خود برآیند؛ زیرا در بسیاری موردها، دُم خودشان نیز در تله ی همان ها گیر است
و در زمینه هایی نیز با یکدیگر همکاسه اند و ناچارند رسم و رسوم رفاقت را بجا
آورند.
هم اکنون، دنباله ی «خارجی
شدن اقتصاد ملی» را نه تنها در «بازرگانی درون» ایران که رویهمرفته به کلافی خوب تنابیده،
سردرگم و ناگسستنی با «بازرگانی خارجی» فراروییده، می توان دید که پیامدهای مرگبار
آن در کم و بیش، همه ی پهنه های اقتصادی ـ اجتماعی کشورمان چشمگیر است:
اقتصادی انگلی با بیماری های
مقاربتی (بر وزن مقاومتی!) برخاسته از اقتصاد سرمایه داری امپریالیستی، گرانی سرسام آور کالاها، بیکارشدن هرچه بیش تر کارگران
و زحمتکشان و تنگدستی و پریشانی همه گیر!
از دیدگاه دانشورانه در زمینه
ی اجتماعی و منطقی استوار بر آن، تنها راهی نیز که برای برونرفت از وضعیت کنونی و
جلوگیری از گسست مرگبارتر آینده میان خلق های ایران برجای مانده، سرنگونی رژیم تبهکار،
ورشکسته و آبروباخته ی جمهوری اسلامی است که مهم ترین دستاورد دانشورانه ایران را نیز برای پایوری هستی ننگین خویش لگدمال نموده است؛ سرنگونی این رژیم، هرچه زودتر انجام پذیرد به سود یکپارچگی ایران و خلق های آن خواهد بود؛ زیرا آینده، آبستن رویدادهای هولناک تری است که در شرایط سرِ پا ماندن چنین رژیم از درون پوسیده ای، هم این رژیم را خواه ناخواه خواهد روفت، هم پیامدهای ناگوارتری دامنگیر ایران و ایرانی خواهد شد.
ب. الف. بزرگمهر ۱۴ اسپند ماه ۱۳۹۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر