«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ فروردین ۳, دوشنبه

«بلوز»، موسیقی جاندار سیاهان جنوب ایالات متحد




«بلوز» گونه ای موسیقی سازی و آوازی است که ریشه در آوازهای هنگام کار و فریادها و همخوانی‌های سیاهان ایالات متحد دارد و ریشه ی آن به فرهنگ و موسیقی باختر آفریقا می‌رسد. انگیزه ی آوازه یافتن آن به «بلوز»، اجرای غمناک آن از سوی پیشگامان این سبک موسیقی است. «بلو» (blue) در زبان انگلیسی به آرش غم نیز هست. به باور برخی صاحب نظران، چگونگی گسترش این سبک در ایالات متحد به دوره ی گسترش سرمایه‌گذاری در کشتزارهای پنبه در جنوب آن کشور بازمی گردد. در آن دوره، کارگران سیاه به هنگام کار در کشتزارها با خواندن سروده هایی گاه ریتمیک و هماهنگ به همراه پاسخ و پیگیری آن از سوی دیگر کارگران، کار دشوار خود را تا اندازه ای هم شده سبک کرده، برداشت را آسوده تر می نمودند. منطقه دلتای رود «می‌سی‌سی‌پی» زادگاه موسیقی «بلوز» است.

 برگرفته از ویکی پدیا پارسی با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از سوی اینجانب:   ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!