«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اردیبهشت ۱۳, یکشنبه

هر كس را سه خانه در بهشت باشد ...


زنی در مجلس وعظ بود. چون به خانه آمد، شوهر را گفت:
واعظ فرمود هر كس كه امشب با حلال خود جمع شود از بهر او خانه ای در بهشت بسازند.

چون شب بخفتند، زن گفت:
برخیز اگر هوس خانه در بهشت داری!

مرد زنك را یك بار بگائید. چون زمانی بگذشت زن گفت:
از بهر خود ساختی؛ از بهر من نیز بساز!

مردك بساخت. بعد از زمانی گفت:
اگر مهمانی به خانه ی ما رسد، چه كنیم؟

مردك مهمانخانه ای نیز بساخت.

وقت روز، مرد زن را غافل كرد و كونش انداخت كه هر كس را سه خانه در بهشت باشد، باید یك خانه در دوزخ باشد.

جاودانه عُبید زاکانی


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!