سطری است از ترانه ای کهن* که حاجی فیروزها و آتش افروزها در گلایه از روزگار و تنگدستی مردم می خوانده اند و هم اکنون در حاکمیت اسلام پناهان، آرشی دوباره یافته است. در گویش های مناطق گوناگون ایران به صورت های زیر نیز خوانده می شده است:
این یه تیکه نون بربری من بخورم یا اکبری؟
این یه تیکه نون پِرپِری** من بخورم یا اکبری؟
یه نصفه نون بربری من بخورم یا اکبری
ب. الف. بزرگمهر (با بهره بری از «کتاب کوچه»، احمد شاملو) ٢۷ خرداد ماه ١٣٩١
http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/06/blog-post_17.html
* شوربختانه، نسخه ای از این ترانه را در هیچ جا نیافتم. ب. الف. بزرگمهر
** نازک و سست و بی دوام
این یه تیکه نون پِرپِری** من بخورم یا اکبری؟
یه نصفه نون بربری من بخورم یا اکبری
ب. الف. بزرگمهر (با بهره بری از «کتاب کوچه»، احمد شاملو) ٢۷ خرداد ماه ١٣٩١
http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/06/blog-post_17.html
* شوربختانه، نسخه ای از این ترانه را در هیچ جا نیافتم. ب. الف. بزرگمهر
** نازک و سست و بی دوام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر