«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ تیر ۳, چهارشنبه

می پندارم با اینگونه رای گیری ها نباید همراه شد ...


پرسشی است همراه با دو گزینه ی «موافقم» یا «مخالفم»:
«نظر شما درباره ی اعمال محدودیت (از سوی حاکمیت سیاسی ) برای حضور محمود احمدی نژاد در گزینش آینده ی ریاست جمهوری چیست؟»

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب:    ب. الف. بزرگمهر

با خود می اندیشم:
شوند پرسش وی چیست؟ اگر خود در آن باره، دیدگاهی دارد که می پندارد برای دیگران نیز می تواند سودمند باشد، بهتر است همان را بنویسد و اگر کسانی با آن همداستان یا ناهمداستان باشند یا می توانند، پرسش را بهبود بخشند، می آیند و دیدگاه خودشان را می گویند ...

آیا کسانی که چنین پرسش هایی در زمینه ی سیاسی و اجتماعی در میان می نهند، برای جایی کار می کنند؟ برای «بنگاه گالوپ» یا «گوگل» یا زبانم لال، «سازمان سیا» که نمی تواند باشد؛ آن ها از شیوه های به مراتب پیشرفته تری و از آن میان، آماری سود می برند و نیازی به چنین پرسش هایی ندارند.

بنابراین، پرسش همچنان پابرجا و بی پاسخ می ماند؛ ضمن آنکه می پندارم با اینگونه رای گیری ها نباید همراه شد؛ مگر آنکه آماج آن روشن شود و منطقِ کار نیز چنین فرمان می راند.

ب. الف. بزرگمهر    سوم تیر ماه ۱۳۹۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!