بهانه هایی برای خُل و چِل شدن ... ـ بازانتشار

من نمی دانم چه داستانی است! هر بار که این صفحه ی صاحب مرده را باز می کنم به این نوشته و تصویر این «بزرگ نشانه ی خدا» (آیت الله العظما) که مانند علامه مجلسی شبانه روز خواب نما می شد و آنچه در خواب دیده بود، همان روز یا روز پسین به خورد «عوام النّاس» می داد، برمی خورم! نوشته ی بالای آن که «شما ممکن است او را دوست داشته باشید»، بیش تر از خود تصویر آزاردهنده است. انگار در آن جهان هم همچنان خواب نما می شود و می خواهد زمینی ها را بی نصیب نگذارد؛ آن هم خدانشناسی چون من! خودش که «بهجت»* بود و در آن جهان هم که خداوند وی را به بهجت رسانده است. دیگر از این جهان و از جان من و ما چه می خواهد؟!

کمی که به سرت بزند و دچار پریشانی بشوی با خود می اندیشی:

شاید، مانند شرکت های بی پدر و مادر باخترزمین که ریز و شپش زندگیت، دلبستگی ها و دلمشغولی هایت را از جاهای گوناگون درمی آورند و می دانند که پا به سن گذاشته ای و چپ و راست و به زور می خواهند ترا بیمه ی عمر کنند و برایت مراسم خاکسپاری با موسیقی دلخواهت برگزار کنند، این «نشانه ی بزرگ خدا» نیز از راه غیبی و شاید جن و پری هایی که میان زمین و آسمان در رفت و آمدند، دریافته که من به بیماری قند دچار شده و دو سه بار تا آستانه ی مرگ رفته ام** و برای همین است که مرتب در صفحه ام سبز می شود.

می بینید؟ آدمیزاد همه ی بهانه های بایسته برای خُل و چِل شدن در این جهان ناپایدار و نیست شونده (فانی) را داراست؛ آن جهان (جهان باقی) را نمی دانم؛ ولی می پندارم همین اوضاع برقرار است. تنها خرسندی و شادمانی (بهجت) من در آن است که به بهشت راهم نمی دهند. چه بهتر! «غلمان باز» که هرگز نبوده ام و با هیچ «حوری زمینی» نیز پیش از آنکه برایش جان بدهم، هماغوش و همبستر نشده ام؛ به این ترتیب، جایی برای «حوری آسمانی» نیز برجای نمی ماند. دوزخ برای من، جای بهتری است و چنانچه خداوند نیز کمی مهربان تر باشد و اندکی از آنچه "اصلاح طلبان" درون زندان های نماینده ی خدا در روی زمین، برخلاف دیگر زندانیان سیاسی در اختیار دارند، قلم و کاغذ و کتاب هایی یا چه بهتر اینترنتی آسمانی ـ زمینی در اختیارم بگذارد، همه چیز روبراه خواهد بود. برای برخی ها از آنجا خواهم نوشت و زمان های میان پریدن در آتش دوزخ و دوباره زنده شدن را پر خواهم کرد. اگر آن نامه ها از صافی فرشتگان هفت آسمان و واپسین و نزدیک ترین شان از بالا به پایین (نخستین «آسمان») که بر پایه ی حدیث ها و خواب نمایی های مقدسین دوران، فرشتگانش همگی گاو هستند، رد شده به دست شان رسید، امیدوارم آن را بخوانند:

خبرنامه ای دوزخی! گرچه، هم اکنون نه جای نگرانی برای کسانی و نه جای شادمانی برای کسانی دیگر است؛ زیرا حالم بسیار بهتر از یکی دو ماه گذشته شده و کم ترین آرزویی نیز برای رفتن به «جهان باقی» ندارم؛ آن جهان پندارگونه، ارزانی دروغگویانی باد که آن را ساخته و پرداخته  و خود دیرتر از همه به آن ناکجاآباد رهسپار می شوند.

ب. الف. بزرگمهر    هشتم امرداد ماه ۱۳۹۳

 http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/07/blog-post_50.html 

* «بهجت» به آرش شادمانی است. 

** دو بار آن به خاطر ندانمکاری پزشکی که با «فرشته ی مرگ» یا همانا «جانشِکر» (جان شکار) اهورایی باستان خودمان یا «عزراییلِ» «الله قاسم الجبارین» قرارداد دارد و یکبار نیز به خاطر ندانمکاری خودم! (می دانم درست آن «قاصم» است. در اینجا دانسته آن را به آرشِ «خدای بخش کننده ی ستمگران در روی زمین» نوشته ام که عدالت الهی در همه ی زمین گسترده شود و ستمکشان در هیچ جایی از آن بی ستمکار نمانند!)