۱۳۹۴ مرداد ۹, جمعه
۱۳۹۴ مرداد ۸, پنجشنبه
مشتی بوزینه ی نابکار بازی را پی می گیرند و به پندار خود مردم را سیاه می کنند ...
پیش تر «عین الله رژیم» گفته بود: برای نمونه برداری از دور و بر پایگاه های نظامی می آیند و به خود این پایگاه ها کاری ندارند؛ پس از چندی، نوبت به مزدور خودفروخته ی ایرانی تبار: «سیّد از خرجسته» رسید که بگوید: برای بازرسی پایگاه ها نمی آیند؛ برای دسترسی می آیند که مات می مانی تفاوت این دو در کجاست و با خود می اندیشی: دسترسی که از بازرسی گامی فراتر است و این مردک یا زبان پارسی از یادش رفته یا مردم را آن اندازه خر گیر آورده که چنین یاوه ای می بافد. پس از آن، یکی از «نخودچی کشمش های نظام در سیاه بازی خسته ای» گفت: برای بازرسی می آیند؛ ولی ما ساز و برگ های نظامی مان را با پرده می پوشانیم که یکی از نیرنگبازی های ساده و کمابیش فریبنده برای توده ی مردم ساده و خوش باور پیش از انقلاب بود که با خود بیندیشیند:
خوب! اینطوری محرم و نامحرم از هم جدا می مانند و خدا را
شکر، آسیبی به اسلام نمی رسد ...
«نخودچی کشمش های نظام» بگمانم یادش رفته بود که سی و شش
سال از آن دوره گذشته که توده ی خوشباور توی خیابان گرد می آمدند و به چهره ی نه
چندان زیبای ماه در آسمان زُل می زدند تا تصویر آقای شان را ببینند؛ شاید حتا یکی
از آن ها گفته بود:
نگاه کن! نگاه کن! آقا آفتابه شان را از حوض پر کردند و
مستراح تشریف می برند ... ولی من مستراحی آن دور و بر نمی بینم ...
... و بیگمان حق با آن بیچاره ی ساده دل بود که دیگران را
نیز وامی داشت که دست شان را روی چشم های شان سایه کنند تا شاید مستراحی درخور آقا
آنجا بیابند! نمی شود که حوض باشد؛ ولی مستراح نباشد ...
این بار نوبت این یکی «نخودچی کشمش» دروغگوست تا بگوید:
«خوشبختانه توانستیم که مانع از زیاده‌خواهی طرف غربی
شویم و فراتر از قوانین بین المللی را نپذیرفتیم و اطمینان داریم در مسیر بازرسی‌ها
به هیچ وجه بازرسان به اسناد نظامی و حساس ما دسترسی نخواهند داشت»
عباس عراقچی در «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس فرمایشی»، هشتم اَمرداد ماه ۱۳۹۴
بنابراین، گواهی دیگر بر آنچه
پیش تر روشن شده بود از زبان یکی از دروغگوترین «نخودچی کشمش های نظام» و همزمان
کودن ترین شان که توده های مردم را چون خویش کودن می پندارد و به گفته ی نزدیک به
زبان آخوندها «قیاس به نفس» می کند، بیرون می آید و روشن می شود که هم بر بنیاد قرارداد
ننگین و زنهارخواهانه از هرجایی که بخواهند، بازدید خواهند کرد۱ ؛
هم از پیرامون و اندرون پایگاه ها نمونه برداری می کنند؛ هم بازرسی می کنند و هم
به همه جا دسترسی خواهند داشت؛ و به گاه بایسته، آنگاه که از ریز و شپش همه چیز سر
در آورند، توی مغزتان هم خواهند کوبید.
اکنون؛ باید چشم براه بوزینه ی
دیگری بود که بگوید: آمدند و ناچار شدیم گواهی ها و رمز و راز حساس نظامی را هم
نشان شان بدهیم۲؛ چیز دیگری هم از ما می خواهند که رویمان نمی شود به ملت شریف بگوییم؛ ولی می
گویند از قوانین بین المللی است!
مشتی بوزینه ی نابکار بازی را پی می گیرند و
به پندار خود مردم را سیاه می کنند؛ در حالیکه توده های مردم ایران از مدت ها پیش دست شان را
خوانده اند و دیر یا زود، حق همگی را چون شاه گوربگورشده و رژیم پادشاهی اش، کف
دست این کفن دزدان پست و فرومایه رژیم ایلخانی بدتر از مغول ها خواهند نهاد. به
امید ان روز!
ب. الف. بزرگمهر
هشتم اَمرداد ماه ۱۳۹۴
پی نوشت:
۱ ـ می
بایستی بر پایه ی آنچه یکی شان پیش تر گفته بود، می نوشتم: پرده دری خواهند کرد!
۲ ـ بماند که این دیگر یاوه ای بیش نیست و آن
ها نیازی به چنان اسنادی نداشته و نخواهند داشت!
هستی رژیم زنهارخوار جمهوری اسلامی، بیش از پیش با نابودی ایران زمین گره می خورد ...
گزارش زیر از آنِ ده روز پیش است. به شَوَندِ کار متمرکز روی نوشتاری زمانبَر آن را ندیده بودم.
پس از منتشر شدن «قرارداد وین»
میان رژیم تبهکار و سرسپرده ی جمهوری اسلامی با کشورهای امپریالیستی و ریزه خواران
روسی و چینی آن ها در گروه نامور به «۵+۱» و با همه نیرنگبازی های ریشخندآمیز
«سیّد از خرجسته» در برگردان نادرست «قرارداد» به پارسی و به خورد نمایندگان مجلس فرمایشی
دادن که بسیار زود پته اش روی آب افتاد و نیز قراردادهای جداگانه و همچنان پنهان
زیر پوشش «فنی» (در پیوست های قرارداد یادشده) که بروشنی نقش رهبر دَبَنگ و
دروغگوی رژیم و دست اندرکار بودن وی در کلّ ماجرایی تلخ و زنهارخواهانه (خیانتکارانه) بر
ضد منافع ملی ایران را به نمایش نهاد، دیگر چندان نیازی به نوشتن یادداشت یا
نوشتاری تحلیلی در این باره ندیدم؛ زیرا همه چیز روشن بود و خوشبختانه، واکنش
رویهمرفته هشیارانه ی توده های مردم و بویژه روشنفکران در کالبد پرخاشگری ها و
گسترش اعتصاب ها در سراسر ایران را در پی داشت.
اکنون با آنچه باز هم بیش تر
آشکار شده و از آن میان، سخنان وزیر انرژی «یانکی ها» در گفتگویِ ششم اَمرداد ماه
گذشته اش با
«هافینگتون پست» که گفته است:
«ایران پس از لوزان
امتیازهای تازه ای به ”۵+۱“ داده که فراتر از توافق های انجام شده در لوزان بوده
است ... ”میان لوزان تا وین، ایران
توافق کرد تا به صورت کامل، همه فعالیت های هماوند با مواد هسته ای تا جنگ ابزار
را رد کند؛ از کار روی فلزات اورانیوم تا کار نوترونی و کارهای دیگر که از لوزان به
این سو انجام پذیرفت. اگر به سخنانی که پیش از لوزان و وین گفته شد
نگاه کنیم، باید گفت ما توافقی بهتر از آنچه چشم آن را داشتیم در لوزان به دست
آوردیم و حتی توافقی بهتر از آن را در وین بدست آوردیم.“ ... دسترسی به
پارچین، آگاهی ایالات متحد درباره ی فعالیت های نظامی هسته ای گذشته ایران را
بهبود خواهد بخشید.»* ، بخشی دیگر از پنهانکاری ها و نیز نقش زنهارخواهانه ی کسانی که در
این میان سرمایه های چفت و بست شده شان در بانک های باخترزمین آزاد شد، رو می شود؛
سیاهه ای از نام چنین زنهارخواهانی، چندی پیش در رسانه ها درج شد که هنوز
دربرگیرنده های نام و نشان های همگی شان نیست.
با چنین قرارداد ننگینی که دربرگیرنده ی رشته ای از
قراردادها در زمینه های گوناگون است و همه ی آن ها نیز هنوز برای مردم ایران و حتا
نمایندگان فرمایشی مجلس روشن نیست، کشور ما در کردار زیر تیغ بُرّنده ی قطعنامه
های بایسته (الزام آور) سازمانی رویهمرفته پوشالی («سازمان ملت ها») که
افسار آن دست خود کشورهای امپریالیستی است، قرار گرفت و رژیم پلید را وادار خواهند
نمود تا باژهای بازهم بیش تری برای نگهبانی از هستی ننگین خویش به همه ی آن کشورها
بدهد؛ باژهایی که ریزه خواران چینی و روسی نیز از آن بهره مند خواهند شد.
با آنچه هم اکنون روشن تر از پیش است، سخنان رهبر و
نمایندگانش در این یا آن نهاد پوشالی رژیم سرسپرده و از آن میان، سخنان تازه ی
همپالکی تریاک کشی های رهبر، مردکی به نام «علی اکبر ولایتی» درباره ی نرفتن
به زیر بار «قطعنامه های شورای امنيت»، چیزی بیش از یاوه هایی دلخوشکنک برای برخی "دلواپسان"
و دیگر مفتخواران و شکمبارگان درجه دو و سه و پایین تر نیست:
رژیمی تن داده به سرسپردگی بیگانگان و سزاوار سرنگونی
هرچه زودتر!
این رژیم پلید، هرچه بیش تر سرِ پا بماند ـ و اکنون نیز بیش
از پیش روشن است که به یاری و پشتوانه ی کشورهای امپریالیستی بر سرِ پاست ـ ایران
را بیش تر به لبه ی پرتگاه نیستی خواهد کشاند.
هستی این رژیم سرسپرده، بیش از پیش با نابودی ایران زمین
گره می خورد؛ گرچه تکه تکه شدن ایران و آغاز جنگ برادرکشی در میهن مان که هنوز یکی
از سناریوهای دلچسبِ کشورهای امپریالیستی، بویژه امپریالیست های «یانکی» برای آینده
است، چون سرنگونی رژیم دوزخی «طالبان» در پاره تن ما افعانستان، نابودی زالوها و
کرم های اسلام پیشه در کالبد رژیم کنونی ایران را در پی خواهد داشت و برجای مانده
های آنان را نیز چون بیش تر گروه ها و فرقه های "اسلامی" نوکرسرشت و
مزدور کنونی، تکه تکه و وابسته تر خواهد نمود:
سگ هایی زنجیری برای به آشوب کشیدن هرجا به دستور
خداوندان سرمایه ی جهان!
ب. الف. بزرگمهر هشتم اَمرداد ماه ۱۳۹۴
* «مونیز: ایران بین
لوزان تا وین تعهدات جدیدی پذیرفت/ دسترسی به پارچین اطلاعات ما را تکمیل می کند»،
۲۸ جولای ۲۰۱۵ ـ ششم اَمرداد
ماه ۱۳۹۴ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛ برجسته
نمایی های متن نیز از آنِ من است. ب. الف.
بزرگمهر)
***
قطعنامه ی «شورای امنیت»، خطر بی پیشینه برای امنیت ملی
ایران
کارشناسان
می گویند صدور این قطعنامه یک خطر جدی برای امنیت ملی ایران خواهد بود و باب باج
خواهی های تازه از ایران را باز می کند.
قطعنامه
شورای امنیت علیه ایران امروز [۲۰ جولای ۲۰۱۵] به رای گذاشته می شود.
این
قطعنامه که پیش تر پیش نویسی از آن به دو زبان فارسی [متن زیر این
یادداشت] و انگلیسی منتشر شده، برنامه جامع اقدام
مشترک و جدول زمانی اجرای آن را تایید کرده و آن را الزامی کند.
این
قطعنامه ظاهرا زیر ماده ۲۵ از منشور ملل متحد صادر خواهد شد؛ ولی در بیش از ۱۰
مورد به ماده ۴۱ ارجاع داده و تحریم های آن را تمدید کرده است.
قطعنامه
ای که امروز صادر خواهد شد، متنی است که میان گروه ایرانی و «۵+۱» گفتگو شده و
مورد توافق قرار گرفته است؛ اگرچه، هیچ یک از اعضای گروه ایرانی حاضر به
موضعگیری درباره آن نیست.
غلامعلی
خوشرو سفیر و نماینده ایران در سازمان ملل به صراحت از این قطعنامه پشتیبانی کرده
است.
این
قطعنامه، برنامه موشکی ایران را به مدت ۸ سال و برنامه تسلیحات متعارف نظامی ایران
را به مدت ۵ سال تحریم می کند.
طبق
این قطعنامه، برنامه هسته ای ایران نیز همچنان در تحریم باقی می ماند.
این
قطعنامه، حدود یک سوم از تحریم های درج شده در قطعامه های پیشین «شورای امنیت [سازمان ملت ها]»
علیه ایران را نگاه داشته است.
ایران،
قطعنامه های پیشین «شورای امنیت» را غیرقانونی می داند، با این حال، در این متن نه
تنها از این قطعنامه ها یاد شده بلکه این قطعنامه ها رزرو نگه داشته شده و
تحریم های آنها قابل بازگشت است.
ساز و
کار (مکانیسم) بازگشت تحریم ها در این قطعنامه نیز خودکار است و صرفا به
اراده یکی از ۵ عضو «شورای امنیت» بستگی دارد.
طبق
این قطعنامه، اگر یکی از ۵ عضو مدعی شود ایران مفاد برجام را نقض کرده و بر این
نظر خود اصرار بورزد، هیچ راهی برای جلوگیری از بازگشت تحریم ها وجود ندارد.
کارشناسان
می گویند صدور این قطعنامه یک خطر جدی برای امنیت ملی ایران خواهد بود و باب باج خواهی
های تازه از ایران را باز می کند.
جُستار،
هنگامی بدتر می شود که توجه کنیم برخلاف قطعنامه های پیشین، دولت این قطعنامه را
کاملا پذیرفته است.
«پایگاه مطالعات استراتزیک برنامه هسته ای ایران» ۲۰ جولای ۲۰۱۵
این گزارش از سوی اینجانب تا اندازه ای ویرایش و پارسی نویسی
شده است. افزوده های درون [ ] از آنِ من و برجسته
نمایی ها از آن نویسنده ی آن است. ب.
الف. بزرگمهر
***
تحریم ۵ و ۸ ساله شورای امنیت سازمان ملل علیه برنامه نظامی و موشک های بالستیک ایران
پیش نویس قطعنامه جدید شورای امنیت برنامه موشک های
بالستیک ایران را به مدت 8 سال و صادرات سلاح های متعارف به یا از ایران را به مدت
5 سال تحریم می کند.
ایران هسته ای- منابع غربی متن پیش نویس قطعنامه شورای
امنیت را بناست به زودی طبق توافق وین در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب برسد،
منتشر کردند.
این پیش نویس برنامه موشک های بالستیک ایران
را به مدت 8 سال و صادرات سلاح های متعارف به یا از ایران را به مدت 5 سال تحریم
می کند.
متن کامل این پیش نویس که از سوی «ایران هسته ای» ویرایش
شده، در ادامه می آید.
شورای امنیت:
1- بیانیه رئیس خود را به شماره S/PRST/2006/15 و
همچنین قطعنامه های 1696(سال 2006)، 1737(سال 2006)، 1747(سال 2007)، 1803(سال
2008)، 1835(سال 2008) و 1929(سال 2010) را یادآوری می کند.
2- بر تعهدات خود به پیمان ان پی تی برای منع تکثیر
تسلیحات اتمی و نیاز به اینکه همه کشورهای عضو پیمان ان پی تی به وظایف خود در
قبال این پیمان به طور کامل عمل کنند، تاکید دوباره می کند و حق کشورهای عضو این
پیمان را مطابق مواد یکم و دوم این پیمان برای داشتن برنامه تحقیق، تولید و
استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلح آمیز بدون تبعیض، یادآوری می کند.
3-بر اهمیت تلاشهای سیاسی و دیپلماتیک برای پیدا کردن راه
حلی از طریق گفتگو تاکید می کند، راه حلی که تضمین می کند برنامه هسته ای ایران
صرفا برای مقاصد صلح آمیز است و خاطر نشان می کند چنین راه حلی به نفع منع تکثیر
خواهد بود.
4-از تلاشهای دیپلماتیک چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون
روسیه، انگلیس، آمریکا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و ایران برای رسیدن به
راه حلی جامع، درازمدت و صحیح برای مسئله هسته ای ایران استقبال می کند که به حصول
طرح جامع مشترک اقدام در چهاردهم ژوئیه دوهزار و پانزده (به شماره s/20015/xx،
که به عنوان ضمیمه A به این قطعنامه پیوست شده است) و ایجاد
کمیسیون مشترک منجر شد.
5-از تاکید مجدد ایران در طرح جامع مشترک اقدام مبنی بر
اینکه تحت هیچ شرایطی هرگز دنبال تسلیحات اتمی نمی رود یا آنها را تولید نمی کند
یا آنها را به دست نمی آورد.
6- بیانیه 14 ژوئیه 2015 چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون
روسیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا را با هدف ارتقای شفافیت و ایجاد جوی برای
اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام خاطر نشان می کند. ( به شماره S/2015/XXX،
که به عنوان ضمیمه B به این قطعنامه پیوست شده است)
7- تایید
می کند که نهایی شدن و حصول توافق طرح جامع اقدام مشترک اقدام به معنای تغییری
بنیادین در توجه آن به این مسئله است، و تمایل خود را به
ایجاد روابطی جدید با ایران که با اجرای طرح جامع مشترک اقدام تقویت می شود، بیان
می کند و تمایل خود را برای رساندن توجه خود به این مسئله به سرانجامی رضایتبخش
بیان می کند.
8-تایید
می کند اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام به ایجاد اعتماد به صرفا صلح آمیز بودن
ماهیت برنامه هسته ای ایران کمک خواهد کرد.
9-قویا از نقش اساسی و مستقل آژانس بین المللی انرژی اتمی
در راستی آزمایی پیروی از توافقات پادمانها از جمله عدم انحراف مواد هسته ای اعلام
شده به سمت مقاصد اعلام نشده و نبود مواد هسته ای اعلام نشده و فعالیتهای هسته ای
اعلام نشده و در این چارچوب، در تضمین صرفا صلح آمیز بودن ماهیت برنامه هسته ای
ایران از جمله از طریق اجرای چارچوب همکاری توافق شده میان ایران و آژانس در 11
نوامبر 2013 و نقشه راه شفاف سازی و روشن کردن مسائل گذشته و حال باقیمانده، حمایت
می کند و نقش مهم آژانس را در حمایت از اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام به رسمیت
می شناسد.
10- تایید می کند که پادمانهای آژانس بخشی اساسی و بنیادین
از منع تکثیر است، و این پادمانها اعتماد بیشتری را در میان کشورها از جمله با
فراهم کردن اطمینان از اینکه آن کشورها به وظایف خود بر اساس پادمانهای مربوط عمل
می کنند، ایجاد می کند و به تقویت امنیت جمعی آنها کمک می کند، همچنین کمک می کند
فضایی ایجاد شود که به همکاری هسته ای منجر شود و همچنین اذعان می کند که اجرای
پادمانهای موثر و کافی نیاز به تعاون میان آژانس و کشورها دارد و اینکه دبیرخانه
آژانس همچنان در گفتگوی باز و بی پرده درباره موضوعات پادمان با کشورها مشارکت می
کند تا شفافیت را افزایش دهد و اعتمادسازی کند و با آنها در اجرای پادمانها تعامل
داشته باشد و در این مورد، از مانع تراشی در مسیر توسعه اقتصادی و فنی ایران یا
همکاریهای بین المللی در زمینه فعالیتهای صلح آمیز هسته ای پرهیز کند، به
سلامت، ایمنی، محافظت جسمی و دیگر ملزومات امنیتی موجود و حقوق افراد احترام
بگذارد، و همه احتیاطهای لازم را برای محافظت از اسرار تجاری، فناوری و صنعتی به
علاوه دیگر اطلاعات محرمانه که به اطلاعش می رسد، اتخاذ کند.
11- اعضای خود را به همکاری با ایران در چارچوب طرح جامع
مشترک اقدام و در زمینه کاربردهای صلح آمیز انرژی هسته ای و مشارکت در طرحهای
همکاری هسته ای غیرنظامی مورد تایید متقابل، مطابق ضمیمه شماره III
طرح جامع مشترک اقدام تشویق می کند.
12- پایان یافتن شروط قطعنامه های قبلی و دیگر
تدابیری را که در این قطعنامه پیش بینی شده است خاطرنشان می کند و کشورهای عضو را
دعوت می کند توجه لازم را به این تغییرات بکنند.
13-تاکید می کند که طرح جامع مشترک اقدام به ارتقا و تسهیل
کردن توسعه تماسها و روابط عادی اقتصادی و تجاری و همکاری با ایران منجر می شود و
به حقوق و وظایف کشورها در رابطه با تجارت بین المللی احترام می گذارد.
14-تاکید
می کند کشورهای عضو موظف هستند بر اساس ماده 25 منشور سازمان ملل متحد تصمیمات
شورای امنیت را بپذیرند و اجرا کنند.
بندهای اجرایی
شورای امنیت
1- طرح جامع مشترک اقدام را تایید می کند، و بر
اجرای کامل آن بر اساس جدول زمانی مشخص شده در طرح جامع مشترک اقدام تاکید می کند.
2-از همه کشورهای عضو، سازمانهای منطقه ای و سازمانهای بین
المللی می خواهد چنین اقداماتی را که ممکن است مقتضی باشد در حمایت از اجرای طرح
جامع مشترک اقدام، از جمله اقدامات متناسب با برنامه اجرا که در طرح جامع مشترک
اقدام و این قطعنامه مشخص شده است و با خودداری از اقداماتی که اجرای تعهدات بر
اساس طرح جامع مشترک اقدام را تضعیف می کند، انجام دهند.
3- از مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی می خواهد کار
راستی آزمایی و نظارت لازم بر تعهدات مرتبط با هسته ای ایران را برای دوره کامل
این تعهدات تحت طرح جامع مشترک اقدام انجام دهد و تصریح می کند زمانی که آژانس تقاضا می
کند که بتواند همه مسائل باقیمانده را که در گزارشهای آژانس مشخص شده، حل کند،
ایران باید همکاری کاملی داشته باشد.
4- از مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی می خواهد مرتبا
شورای حاکم آژانس را در جریان کارها قرار دهد و اطلاعات آنها و به طور موازی هر جا
اقتضا می کند اطلاعات شورای امنیت سازمان ملل متحد را درباره عمل ایران به تعهداتش
بر اساس طرح جامع مشترک اقدام به روز کند و همچنین به شورای حکام آژانس و به طور
موازی به شورای امنیت در هر زمانی که مدیر کل تشخیص می دهد دلایل منطقی دارد که
باور کند موضوع نگران کننده ای وجود دارد که مستقیما بر اجرای تعهدات طرح جامع
مشترک اقدام تاثیر می گذارد، گزارش دهد.
انقضاها
شورای امنیت:
5- درخواست می کند به محض اینکه آژانس بین المللی انرژی
اتمی راستی آزمایی و تایید کرد که ایران اقدامات مشخص شده در بندهای 15-1و 15-11
از ضمیمه شماره 5 در طرح جامع مشترک اقدام را انجام داده است، مدیر کل آژانس بین
المللی انرژی اتمی گزارشی را ارائه و در آن این مسئله را برای شورای حکام آژانس و
به موازات آن برای شورای امنیت تایید می کند.
6- همچنین درخواست می کند به محض اینکه آژانس به نتیجه
گیری جامع تری رسید که همه مواد هسته ای در ایران در فعالیتهای صلح آمیز باقی
مانده است، مدیر کل آژانس گزارشی را به شورای حکام و به طور موازی به شورای امنیت
بدهد که در آن این نتیجه گیری را تایید کرده باشد.
7- تصمیم می گیرد طبق ماده 41 منشور ملل متحد، پس از آنکه
شورای امنیت گزارش مشخص شده در بند پنجم را از آژانس بین المللی انرژی اتمی دریافت
کرد،
a-
شروط قطعنامه های 1696(سال 2006)، 1737(سال 2006)، 1747(سال 2007)، 1803(سال
2008)، 1835(سال 2008) و 1929(سال 2010) و 2224(سال 2015) را پایان دهد.
b-
همه کشورها باید از بندهای 1 و 2 و 3 و 5 و شروط بندهای فرعی a
تا f
بند 6 ضمیمه b
مربوط به دوره مشخص شده در هر بند یا بند فرعی تبعیت کنند و از آنها خواسته می شود
تا به بندهای 3 و 7 ضمیمه b هم عمل کنند.
8- تصمیم می گیرد طبق ماده 41 منشور ملل متحد، پس از آنکه شورای
امنیت، در تاریخ ده سال پس از روز تصویب طرح جامع مشترک اقدام، آن طور که در طرح
جامع مشترک اقدام مشخص شده است، همه شروط این قطعنامه انقضا پیدا می کند و هیچ
کدام از قطعنامه های قبلی مشخص شده در بند 7(a) دیگر اعمال نخواهد
شد و در آن زمان شورای امنیت بررسی مسئله هسته ای ایران را پایان داده است و موضوع
منع تکثیر از فهرست موضوعاتی که این شورا درگیر آن است حذف خواهد شد.
9-تصمیم می گیرد، طبق ماده چهل و یک منشور ملل متحد،
انقضاهای مشخص شده در ضمیمه b و بند 8 این قطعنامه اتفاق نخواهد افتاد اگر
شروط قطعنامه های قبلی متعاقب بند 12 اعمال شده باشند.
اعمال شروط و مفاد قطعنامه
های قبلی
شورای امنیت:
10- چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا،
اتحادیه اروپا و ایران (شرکت کنندگان در طرح جامع مشترک اقدام) را تشویق می کند
همه مسائل در رابطه با اجرای تعهدات طرح جامع مشترک اقدام را از طریق روندها و
دستورالعملهای مشخص شده در طرح جامع مشترک اقدام حل کنند و قصد خود را برای رسیدگی
به شکایات احتمالی توسط امضاکنندگان طرح جامع مشترک اقدام درباره عمل نکردن قابل
توجه شرکت کننده دیگری در طرح جامع مشترک اقدام بیان می کند.
11- تصمیم می گیرد طبق ماده 41 منشور ملل متحد، در مدت سی
روز از دریافت گزارش و اخطاریه یک شرکت کننده در طرح جامع مشترک اقدام درباره
مشکلی که آن کشور شرکت کننده در طرح جامع مشترک اقدام بر این باور است به معنای عدم عمل قابل توجه به
تعهدات بر اساس طرح جامع مشترک اقدام است، درباره پیش نویس قطعنامه ای برای ادامه
انقضاهای مشخص شده در بند 7(a) این قطعنامه، رای گیری کند، همچنین
تصمیم می گیرد که اگر در عرض ده روز از صدور این اخطاریه و گزارشی که در بالا به
آن اشاره شد، هیچ کدام از اعضای شورای امنیت چنین پیش نویس قطعنامه ای را برای رای
گیری ارائه نکرد، در آن صورت رئیس شورای امنیت چنین پیش نویس قطعنامه ای را ارائه
می کند و آن را در مدت سی روز پس از اخطاریه به رای می گذارد، شورا همچنین قصد خود
را برای در نظر گرفتن دیدگاههای کشورهای دخیل در این مسئله و هر نظری درباره این
مسئله از طرف هیئت مشورتی ایجاد شده در طرح جامع مشترک اقدام بیان می کند.
12- تصمیم
می گیرد طبق ماده 41 منشور ملل متحد، اگر شورای امنیت قطعنامه ای بر اساس بند 11
برای ادامه اجرای انقضاهای بند 7(a)، که از نیمه شب به وقت گرینویچ پس از سی امین روز پس از ارائه
اخطاریه به شورای امنیت اجرایی می شود، تصویب نکند، همه شروط قطعنامه های 1696(سال
2006)، 1737(سال 2006)، 1747(سال 2007)، 1803(سال 2008)، 1835(سال 2008) و
1929(سال 2010) که طبق بند 7(a) منقضی شده اند، به همان شکل که قبل از تصویب این قطعنامه اعمال می
شدند، اعمال خواهند شد و تدابیری که در بندهای 7، 8 و 16 تا 20 این قطعنامه آمده
انقضا پیدا می کنند، مگر اینکه شورای امنیت طور دیگری تصمیم بگیرد.
13- تاکید می کند که در صورت صدور اخطاریه به شورای امنیت
که در بند یازده توضیح داده شده است، ایران و دیگر شرکت کنندگان در طرح جامع مشترک
اقدام باید تلاش کنند این مسئله را حل کنند، همچنین قصد خود را برای جلوگیری از
اعمال دوباره آن شروط در صورتی که عامل صدور این اخطاریه حل شود، بیان می کند.
همچنین تصمیم می گیرد طبق ماده 41 منشور ملل متحد، اگر کشور اخطار دهنده عضو طرح
جامع مشترک اقدام پیش از پایان دوره سی روزه مشخص شده در بند 12 به شورای امنیت
اطلاع دهد که چنین مسئله ای حل شده است، در آن صورت شروط این قطعنامه از جمله
انقضاهای مشخص شده در بند 7(a)، به رغم بند 12، به قوت خود باقی خواهد ماند و بیانیه ایران
را خاطر نشان می کند که اگر شروط قطعنامه های قبلی طبق بند 12 به صورت کلی یا
جزئی اعمال شود، ایران آن را به عنوان انگیزه و دلیلی برای توقف اجرای تعهدات خود
طبق طرح جامع مشترک اقدام تلقی خواهد کرد.
14- تایید می کند که اجرای شروط قطعنامه های قبلی طبق بند
12، درباره قراردادهایی که بین هر طرفی و ایران یا افراد و نهادهای ایرانی پیش از
تاریخ اجرا امضا شده است، عطف به ماسبق نمی شود، البته به شرط اینکه فعالیتهایی که
با اجرای این قراردادها انجام می شود با طرح جامع مشترک اقدام، این قطعنامه و
قطعنامه های قبلی سازگاری و همخوانی داشته باشد.
15- تایید می کند هر گونه اجرای شروط قطعنامه های قبلی طبق
بند 12 با این منظور نیست که به افراد و نهادهایی که پیش از اجرای این شروط با
ایران یا افراد یا نهادهای ایرانی تجارت داشته اند که البته به شرطی که مطابق با
طرح جامع مشترک اقدام و این قطعنامه بوده باشد، زیان بزند. همچنین کشورهای عضو را
تشویق می کند با یکدیگر در رابطه با چنین زیانهایی مشورت کنند و برای جلوگیری از
چنین زیانهای ناخواسته ای به این افراد و نهادها تلاش کنند، و تصمیم می گیرد اگر
شروط قطعنامه های قبلی طبق بند 12 اجرا می شود، تدابیری را که عطف به ماسبق درباره
افراد و نهادها به علت فعالیتهای تجاری آنها با ایران می شود، فعالیتهایی که مطابق
با طرح جامع مشترک اقدام، این قطعنامه و قطعنامه های قبلی پیش از اجرای این شزوط
باشد، اعمال نکند.
16- براساس بند 41 منشور سازمان ملل تصمیم می گیرد توصیه
های کمیسیون مشترک درباره پیشنهادهای کشورها برای شرکت یا صدور مجوز فعالیت های
مربوط هسته ای که در پاراگراف 2 پیش نویس B بررسی شود، و این توصیه ها باید مورد موافقت
قرار گیرد مگر اینکه شورای امنیت قطعنامه ای مبنی بر رد توصیه کمیسیون مشترک ظرف 5
روز کاری از دریافت آن تصویب کند.
17- درخواست می کند، کشور عضو که به دنبال شرکت یا صدور
مجوز فعالیت های مطرح شده در پاراگراف 2 ضمیمه B
هستند پیشنهادهای خود را به شورای امنیت ارائه کنند و قصد خود را برای به شراکت
گذاشتن این پیشنهادها به کمیسیون مشترک بازنگری بر برجام ارائه کنند. از همه
کشورهای عضو شورای امنیت دعوت می کند اطلاعات مربوط و نیز نظرات درباره این
پیشنهاد ها را ارائه کنند، و کمیسیون مشترک را ترغیب می کند این اطلاعات و نظرات
را بررسی کند و همچنین از کمیسیون مشترک می خواهد درباره این پیشنهادها توصیه های
خود را ظرف بیست روز کاری (یا در صورت تمدید سی روز کاری) ارائه کند.
18- از دبیرکل سازمان ملل می خواهد، به منظور حمایت از
اجرای برجام، تدابیر اداری لازم را با هدف تسهیل ارتباطات با کشورهای عضو و میان
شورای امنیت و کمیسیون مشترک از طریق اقدامات عملی توافق شده صورت دهد.
19- از شورای امنیت و کمیسیون مشترک می خواهد هر جا که
مناسب بود، همانطور که در برجام مطرح شده است، به رایزنی و شراکت اطلاعات بپردازند
و باردیگر درخواست می کند که کشورهای صادر کننده براساس ضمیمه IV
برجام با کمیسیون مشترک همکاری کند.
20- از کمیسیون مشترک می خواهد پیشنهادهای مربوط به انتقال
و فعالیت های توصیف شده در پاراگراف 2 ضمیمه B
را با نگاه به موافقت ترجیحی متناسب با این قطعنامه و شروط و اهداف برجام را
درباره فراهم کردن انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری لازم برای فعالیت
هسته ای ایران براساس برجام را بررسی کند و کمیسیون مشترک را ترغیب می کند تا
تدابیری را به منظور بررسی دقیق و مفصل همه این پیشنهادها اتخاذ کند.
استثنائات
21- تصمیم می گیرد براساس ماده 41 منشور سازمان ملل،
تدابیر اعمال شده در قطعنامه 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)،
1835 (2008) و 1929 (2010) نباید شامل ارائه، فروش یا انتقال اقلام، مواد،
تجهیزات، کالاها و فناوری و ارائه هر گونه کمک فنی مربوط،آموزش، کمک مالی، سرمایه
گذاری، دلالی یا فعالیت های دیگر، توسط کشورهای شرکت کننده در برجام یا کشورهای عضو
که با همکاری آنها اقدام می کنند شود. این مسئله به طور مستقیم مربوط به:
a)
تغییر دو آبشار سایت فردو برای تولید ایزوتوپ های با ثبات
b)
صادرات اورانیوم غنی شده ایران فراتر از 300 کیلوگرم در ازای اورانیوم طبیعی و
c)
نوسازی راکتور اراک براساس توافق طرح مفهومی توافق شده و در نهایت درباره طرح
نهایی این راکتور است.
22- تصمیم می گیرد، براساس بند 41 منشور سازمان ملل،
کشورهای عضو که در فعالیت های مجاز براساس پاراگراف 21 باید اطمینان حاصل کنند که a)
همه این فعالیت ها به دقت براساس برجام صورت می گیرد، b)
کمیته تشکیل شده در پی قطعنامه 1737 (2006) را مطلع کنند و زمانی که این امر تحقق
یافت، ده روز پیش از اجرای این گونه فعالیت ها کمیته مشترک را مطلع کنند c)
ملزومات، متناسب خط مشی های ترسیم شده در INFCIRC اشاره شده در قطعنامه 1737 (2006) که به روز
رسانی شده است تحقق یافته است را اجرا کنند، d)
آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارد که به طور موثر استفاده نهایی و
مکان استفاده نهایی هر قلم را راستی آزمایی کنند و e)
درباره اقلام ارائه شده، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری هایی که در INFCIRC
قطعنامه 1737 (2006) به نحوی که به روزرسانی شده است این شرایط صدق می کند، آنها
همچنین آژانس را ظرف 10 روز از ارائه، فروش یا انتقال مطلع کنند.
23- تصمیم می گیرد، براساس بند 41 منشور سازمان ملل،
همچنین تدابیر اعمال شده در قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)،
1835(2008) و 1929 (2010) به آن مقدار که برای اجرای انتقال و فعالیتهایی که از
قبل به صورت مورد به مورد توسط کمیته شکل‌گرفته ذیل قطعنامه 1737 (2006) تائید می‌شود،
اعمال نشود. این موارد عبارتند از:
1. فعالیت ها و انتقالاتی که به طور مستقیم مرتبط با اجرای
اقدامات مربوط به هسته ای مشخص شده در پاراگراف های 15.1 تا 15.11 ضمیمه 5 برجام
است.
2. برای اماده سازی و تدارک اجرای برجام لازم است.
3. یا توسط کمیته مشخص شود که با اهداف این قطعنامه هماهنگ
است.
24- خاطر نشان می کند در صورتی که مفاد قطعنامه های قبلی
پیرو پاراگراف 12صدق کند، مفاد پاراگراف 21، 22، 23 و 27 همچنان پابرجا خواهد بود.
دیگر مسایل
25- تصمیم می گیرد که تدارکات عملی لازم برای اجرای مستقیم
وظایف مربوط به اجرای این قطعنامه شامل وظایفی که در ضمیمه B و راهنمای منتشر شده آمده است صورت گیرد.
26- از همه کشورها، نهادهای مربوط سازمان ملل و دیگر
طرفهای مربوط می خواهد که به طور کامل در اجرای وظایف مربوط به این قطعنامه، به
ویژه با ارائه هر گونه اطلاعات موجود درباره اجرای تدابیر این قطعنامه همکاری
کنند.
27- تصمیم می گیرد که همه شروط و مفاد موجود در برجام
تنها هدف اجرا میان گروه 1+5 و ایران را دنبال می کند و نباید به عنوان تدابیری
برای هر کشور دیگر یا اصول قانون بین المللی و حقوق و وظایف پیمان عدم اشاعه یا
دیگر اسناد مربوط و نیز اصول و اقدامات شناخته شده بین المللی قلمداد شود.
28- یادآوری می کند که تدابیری که در پاراگراف 12 قطعنامه
1737 (2006) اعمال شده است نباید مانع از آن شود که یک فرد یا نهاد تحریم شده
براساس قراردادی که پیش از این تحریم وارد آن شده است پرداخت صورت دهد، به این شرط
که شروط مشخص شده در پاراگراف 15 قطعنامه محقق شود و تاکید می کند اگر شروط
قطعنامه های قبلی دوباره در پی پاراگراف 12 این قطعنامه اجرایی شود، این شرط نیز
دوباره قابل اجرا خواهد بود.
29- بر اهمیت این مسئله تاکید می کند که همه کشورها تدابیر
لازم برای تضمین این مسئله را صورت دهند تا تضمین شود هیچ ادعایی نباید برضد دولت
ایران یاهیچ فرد یا هویتی در ایران یا افراد ونهادهایی که در پی قطعنامه 1737
(2006) و دیگر قطعنامه های مربوط تحریم شدند صورت گیرد یا اینکه هر فردی از طریق
یا از طرف چنین فرد یا نهادی در ارتباط با هر گونه قرارداد یا معامله دیگر جایی که
عملکرد آن به علت اجرای مفاد قطعنامه های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)،
1929 (2010) و این قطعنامه متوقف شده است، ادعایی را مطرح کند.
30- تصمیم می گیرد که همچنان تا زمان انقضای مفاد این
قطعنامه براساس پاراگراف 8 درباره این مسئله پیگیر باشد.
ضمیمه A: برجام
(متن برجام به دلیل اختصار نقل نمی شود.)
ضمیمه B: بیانیه مستقل
چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس،آمریکا و
اتحادیه اروپا با ایران تفاهم برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را امضا کردند تا به
راه حلی جامع، مناسب و طولانی مدت برای مسئله هسته ای ایران برسند. به منظور ارتقا
شفاف سازی و ایجاد فضایی مطلوب برای اجرای کامل برجام چین، فرانسه، آلمان،
فدراسیون روسیه، انگلیس،آمریکا و اتحادیه اروپا مفادی را وضع کرده اند. مشارکت
آنها در برجام منوط است به تصویب قطعنامه ای جدید در شورای امنیت سازمان ملل طبق
ماده 41 منشور سازمان ملل: پایان دادن به قطعنامه های 1696 (2006)، 1737
(2006)،1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 ( 2015). این
قطعنامه پیروی از مفاد مندرج را برای مدت مشخص ملزم می کند و با همکاری کمیسیون
مشترک مشخص شده در تفاهم برجام کار اجرای این تفاهم را تسهیل می کند.
مفاد زیر در روزی که دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی
گزارش خود را مبنی بر تائید اقدامات ایران ارائه دهد بکار گرفته خواهد شد.
1- واژه « همه کشورها» که در این سند استفاده شده است به
معنای همه کشورها بدون استثنا است.
2- همه کشورها می توانند و اجازه دارند در فعالیتهای زیر
مشارک داشته باشند، این فعالیتها هر کدام از سوی شورای امنیت تائید شده است:
a-
تأمین، فروش و انتقال مستقیم و یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و
فناوری‌های برشمرده‌شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 و
نیز در سند INFCIRC/254/Rev.9/Part
2 (یا جدیدترین نسخه از این اسناد، همانطور که توسط شورای امنیت به
روز شده است)، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده
از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم‌های آنها رویشان نصب است، یا برای استفاده در
داخل و یا استفاده به نفع ایران، چه از داخل کشورهایشان نشأت گرفته باشد چه خیر،
همچنین هرگونه اقلام بیشتر در صورتی که این کشور تصمیم بگیرد می‌تواند از آنها در
بازفرآوری و فعالیتهای مرتبط آب سنگین و یا غنی‌سازی مغایر با برجام استفاده کند؛
b-ارائه
هر گونه کمکهای فنی یا آموزشی، کمکهای مالی، سرمایه گذاری، واسطه گری و دیگر خدمات
و انتقال منابع و خدمات مالی مربوط به تهیه، فروش، انتقال، ساخت یا استفاده از
اقلام، مواد، تجهیزات، کالا و تکنولوژی که در پاراگراف قبلی توضیح داده شد.
c-
دستیابی ایران به منفعتی در فعالیتی اقتصادی در کشوری دیگر، شامل استخراج اورانیوم
یا تولید یا استفاده از فناوری و مواد هسته‌ای مطابق فهرست INFCIRC/254/Rev.12/Part 1،
و [حق داشتن] چنین سرمایه‌گذاری‌هایی در قلمرو حاکمیتی ایران، از سوی این کشور،
اتباع این کشور و نهادهای ثبت شده در ایران و یا تحت حاکمیت ایران، یا توسط افراد
و نهادهای فعال به نمایندگی از آنها و یا به دستور آنها، یا توسط نهادهای متعلق به
آنها و یا تحت کنترل آنها،
به غیر از این، نیازی به تصویب پیشاپیش شورای امنیت برای
تأمین، فروش، یا انتقال تجهیزات اشاره شده در بخش B.1 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part
1 به
ایران نیست، مادامی‌که چنین تجهیزاتی برای رآکتورهای آب سبک، غنی‌سازی اورانیوم با
غلظت پایین استفاده می‌شود همانطور که در بخش A.1.2 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part
1 آمده،
زمانی که این تجهیزات به اجزاء مونتاژشده سوخت هسته‌ای برای چنین رآکتورهایی
افزوده شده، همچنین اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part
2، مادامی‌که برای استفاده اختصاصی در رآکتورهای آب سبک است.
برای هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی
که توسط شورای امنیت سازمان ملل مطابق با بند فرعی فوق‌الذکر(a) تصویب شده، و یا تأمین‌شده، خریداری
شده، یا منتقل شده تابع استثنائات فوق‌الذکر، کشورها می‌بایست تضمین کنند که(a)
: الزامات این «دستورالعمل‌ها» آنگونه که در «بخشنامه اطلاعات
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛
(b) آنها
از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور موثر کاربری نهایی هرگونه
اقلام تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ (c)
ظرف مدت ده روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام،
شورای امنیت را در جریان قرار دهند؛ و (d) در خصوص اقلام، مواد،
تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در «بخشنامه‌های اطلاعات آژانس بین‌المللی
انرژی اتمی»، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و یا انتقال این
اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.
و به غیر از این موارد نیز، به تصویب پیشاپیش شورای امنیت
سازمان ملل برای تأمین، فروش و یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌ها
و ارائه هرگونه کمکهای فنی، آموزش، کمکهای مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و
موارد مرتبط دیگر، که به طور مستقیم مربوط به اعمال تغییرات لازم در دو آبشار
تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار، صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد
بر 300 کیلوگرم در ازای دریافت اورانیوم طبیعی، و مدرن‌سازی رآکتور اراک بر اساس
طراحی مفهومی مورد توافق و، به دنبال آن، طراحی نهایی چنین رآکتوری بر پایه توافق
می‌باشد، نیازی نیست. مشروط به اینکه کشورهای عضور تضمین کنند که
(a) تمام
چنین فعالیتهایی کاملا مطابق با برجام اجرا می‌شوند؛ (b) این کشورها، ده روز
پیش از آغاز چنین فعالیتهایی، «کمیسیون مشترک» و شورای امنیت را مطلع سازند؛
(c) الزامات
این دستورالعمل همانطور که در بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛ (d) آنها از این حق
برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور موثر کاربری نهایی هرگونه اقلام
تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ و
(e) در
مورد اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه‌های اطلاعات
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و
یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.
این بند باید همانطور که در برجام شرح داده شده است، تا 10
سال پس از «روز پذیرش برجام» اجرا شود، مگر اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را پیش از آن تاریخ تأیید کند، سپس این
ضرورت که شورای امنیت پیشاپیش مصوبه‌ای را صادر کند، باید فورا به حالت تعلیق
درآمده و، همزمان با آغاز زمان اجرای این تعلیق، اِعمال استثنائات مشروح در این
بند باید ادامه یافته و تمامی کشورها باید در فعالیتهای اعلام شده در این بند
مشارکت داشته و اجازه انجام آنها را صادر کنند، البته در صورتی که شورای امنیت و
«کمیسیون مشترک» را حداقل ده روز کاری پیش از آغاز هریک از این فعالیتها به صورت
مورد به مورد مطلع ساخته باشند.
3- از
ایران خواسته می‌شود تا هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی شده با قابلیت
حمل تسلیحات هسته‌ای صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین
فناوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، تا زمان 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» و
یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط»
را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
4- تمامی کشورها باید در فعالیتهای شرح داده شده در ذیل
مشارکت کرده و اجازه انجام آن را صادر کنند، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش
بر مبنایی مورد به مورد مجوز چنین فعالیتهایی را صادر کرده باشد:
a.
تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها
و فناوری‌های برشمرده شده در (S/2015/XXX) [جدیدترین فهرست کنترل فناوری موشکی] و
هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که این کشورها تصمیم بگیرند که
می‌تواند برای تولید هرگونه سامانه شلیک تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد،
از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، و یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از
هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم آنها را حمل می‌کنند، به داخل ایران و یا خارج
از این کشور، یا برای استفاده در داخل ایران و یا به نفع این کشور، چه این اقلام
از قلمرو تحت حاکمیت آنها نشأت گرفته و یا نگرفته باشد؛ و
b.
ارائه هرگونه فناوری یا آموزش و کمک فنی، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای
و موارد دیگر، و نیز انتقال خدمات و یا منابع مالی به ایران، یا دستیابی ایران به
منفعتی در هریک از فعالیتهای اقتصادی در کشوری دیگر، مرتبط با تأمین، فروش،
انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح
داده شده در بند فرعی (a) و یا مرتبط با فعالیتهای شرح داده شده در
بند 3.
مشروط به اینکه در صورت تصویب شورای امنیت سازمان ملل: (a)
قرارداد ارسال و یا کمک به ارسال چنین اقلامی شامل تضمین‌های مقتضی در خصوص کاربری
نهایی آنها شود؛ و (b) ایران متعهد شود تا از چنین اقلامی برای
توسعه سامانه‌های شلیک سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکند.
این بند باید تا 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا
زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گزارشی ارائه دهد که مؤید «جمع‌بندی مبسوط»
باشد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
5- تمامی کشورها، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش بر
مبنایی مورد به مورد، تصمیم به تصویب بگیرد، باید در این
فعالیتها مشارکت داشته و اجازه آن را صادر کنند: تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم
یا غیرمستقیم، هرگونه تانک جنگی، خودروهای رزمی زرهی، سامانه‌های توپخانه‌ای
سنگین، هواپیماهای رزمی، بالگردهای تهاجمی، ناوهای جنگی، موشک‌ها و یا سامانه‌های
موشکی، مطابق با اهداف «فهرست تسلیحات متعارف سازمان ملل»، یا مواد مرتبط، شامل
قطعات یدکی، از داخل و یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتی‌شان، و یا توسط اتباع آنها
و یا افراد تحت حاکمیت آنها، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های
آنها، اعم از اینکه از قلمروشان نشأت گرفته یا خیر، به ایران، یا برای استفاده در
داخل ایران و یا در جهت تأمین منافع ایران، و ارائه آموزش فنی، منابع یا خدمات
مالی، پیشنهادات، دیگر خدمات و کمکهای مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید، حفظ
و نگهداری و یا استفاده از تسلیحات و مواد مرتبط توصیف شده در این بند فرعی، به
ایران توسط اتباع این کشورها و یا از داخل یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتشان.
این بند باید تا مدت 5 سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا
تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه
دهد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
6. تمام کشورها باید:
a.
اقدامات ضروری را صورت دهند تا تضمین کنند که تمام فعالیتهای برشمرده شده در بند
2، 4، و 5 در قلمروهای تحت حاکمیتشان اتفاق می‌افتد، و یا اتباع آنها و یا افراد
تحت حاکمیت آنها را شامل می‌شود، و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل
پرچم‌های آنها صورت می‌گیرد، تنها مطابق با عبارات مرتبط آن بندها، و نیز به منظور
جلوگیری و ممانعت از انجام هرگونه فعالیت مغایر با این مفاد، تا مدت 10 سال پس از
«روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه
دهد؛ بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
b)
بایستی تمهیدات لازم را جهت جلوگیری از تأمین، فروش یا انتقال تسلیحات یا مواد
مرتبط از خاک ایران
توسط اتباع یا کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم خود به عمل آورند، مگر آنکه شورای
امنیت سازمان ملل از قبل بر اساس بررسی‌های موردی تصمیم دیگری را اتخاذ کرده باشد.
این تمهیدات بایستی صرفنظر از اینکه مبدأ این اقدامات خاک ایران باشد یا خیر، تا 5 سال بعد از «روز پذیرش» برجام،
و یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «جمع‌بندی مبسوط» توسط آژانس بین‌المللی
انرژی ـ هر کدام که زودتر عملی شود ـ ادامه یابند.
c)
تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارش تأییدیه «جمع‌بندی
مبسوط» توسط آژانس - هر کدام که زودتر باشند - به مسدودکردن وجوه یا سایر دارایی‌های
مالی و منابع اقتصادی موجود در خاک آنها در روز پذیرش برجام ادامه دهند و همچنین
وجوه و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در هر زمان ما بعد وارد خاک آنها
می‌شود و مالکیت یا کنترل آنها از آنِ افراد و موسساتی باشد که نامشان تا تصویب
قطعنامه جدید در فهرستِ تهیه و نگهداری شده توسط «کمیته»، متعاقب قطعنامه شماره
1737 (2006) قرار گرفته باشد را مسدود کنند (به استثنای افراد و موسساتی که در
اینجا در ضمیمه 1 مشخص شده‌اند یا شورای امنیت ممکن است نام آنها را از فهرست
مذکور خارج کند) و دارایی‌های افراد و موسسات دیگری که ممکن است شورای امنیت آنها
را مشمول شرایط ذیل قرار دهد را مسدود کنند: دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم
یا حمایت از فعالیتهای هسته‌ای حساس ایران از منظر اشاعه‌ای، که ناقض تعهدات این
کشور ذیل برجام باشند، یا [دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم یا حمایت از] ساخت
سامانه‌های پرتاب سلاح هسته‌ای از طریق [روشهای مختلف] اعم از مشارکت در تهیه اقلام،
کالاها، تجهیزات، مواد ممنوعه مشخص شده در این بیانیه؛ کمک به افراد و موسسات تحت
تحریم برای دور زدن یا انجام اعمال ناقض سند برجام یا قطعنامه جدید؛ یا عمل به
نیابت یا بنا به دستور افراد یا موسسات تحت تحریم؛ یا دارای سابقه تحت تملک بودن
یا کنترل شدن توسط افراد یا موسسات تحت تحریم [به طرق مختلف] از جمله روشهای
غیرقانونی.
d)
تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی توسط آژانس
در تأیید «جمع‌بندی مبسوط» - هر کدام که زودتر باشند- اطمینان حاصل کنند که
هیچ‌‌گونه وجوه، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی توسط اتباع یا هر فرد و موسسه
فعال در خاک آنها در اختیار افراد یا موسسات تحت تحریم قرار نگرفته یا برای
سودرسانی به آنها مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. این شرایط برای وجوه، سایر
دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی که دولت‌های متبوع آنها را واجد شرایط ذیل
بدانند، لازم‌الاجرا نخواهد بود:
i.
برای مخارج پایه، از جمله پرداخت وجوه مواد غذایی، اجاره یا رهن، دارو و درمان
پزشکی، مالیات، هزینه بیمه و هزینه‌های امور عام‌المنفعه یا صرفاً برای پرداخت
کارمزدهای معقول حرفه‌ای و بازپرداخت هزینه‌های مرتبط با خدمات حقوقی یا کارمزدها
و هزینه‌های خدمات بر طبق قوانین کشورها، یا برای نگهداری معمول اموال تحت مصادره،
سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی، ضروری باشند و این اقدام بعد از آن صورت
گیرد که دولت‌های متبوع تصمیم خود برای مجاز کردن دسترسی به این وجوه، سایر دارایی‌های
مالی یا منابع اقتصادی، در موارد مناسب، را به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل
رسانده باشند و این شورا ظرف پنج روز کاری بعد از دریافت اطلاعیه مربوط، تصمیم
منفی در این مورد اتخاذ نکرده باشد؛
ii.
برای مخارج فوق‌العاده ضروی باشند، مشروط بر آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع
به اطلاع شورای امنیت رسیده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد؛
iii.
برای همکاری در پروژه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای، مطابق موارد شرح داده شده در ضمیمه III
«برجام»، مشروط بر آنکه دولت‌های متبوع این تصمیم را به اطلاع شورای امنیت رسانده
باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد؛
iv.
موضوع یک داوری یا حق حبس[i] قضایی، اجرایی یا حَکَمیتی باشد که در آن
از وجوه مورد نظر، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی برای استفاده در این حق
حبس یا داوری استفاده شود، منوط به آنکه مناقشات مربوط به حق حبس یا داوری مربوط
به قبل از تاریخ صدور قطعنامه شماره 1737 (سال 2006) باشند، ارتباطی با منفعت‌رسانی
به یکی از نفرات یا موسسات واجد شرایط مطرح شده در این پاراگراف نداشته باشند و
توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد؛ یا
v.
برای فعالیتهای مرتبط با موارد مطرح شده در پاراگراف 2 یا هر فعالیت مورد لزوم
دیگر برای اجرای برجام ضروری باشند، منوط به آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع
به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورای امنیت آن را تأیید کرده باشد.
علاوه بر این، این مفاد نباید از اینکه یک فرد یا نهاد
تحریم‌شده دیون خود که مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد هستند را
بپردازد، مانع شود، مشروط بر اینکه کشورهای مربوطه اعلام کرده باشند که قرارداد
مربوط به موارد، مواد، تجهیزات، اقلام، فناورها، همیاری، آموزش، همیاری مالی،
سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات ممنوعه ذکر شده در این بیانیه نیست؛ این
پرداخت نباید مستقیما یا به صورت غیر مستقیم توسط اشخاص یا نهادهای ذیل مفاد این
پاراگراف دریافت شوند؛ و 10 روز پیش از صدور چنین مجوزی و بعد از تذکر از سوی یک
کشور مربوطه به شورای امنیت مبنی بر تصمیم برای پرداخت یا دریافت چنین وجوهی یا
صدور مجوز، در صورتی که مناسب باشد، برای آزادسازی منابع، دارایی‌های مالی یا
منابع اقتصادی به این منظور.
علاوه بر این، کشورها می‌توانند بر حساب‌های مسدود‌شده
مطابق با این پاراگراف بهره یا دیگر درآمدهای مربوط به آن حساب‌ها یا پرداخت‌های
مربوط به آن قراردادها، موافقتنامه‌ها یا تعهداتی که پیش از تاریخی که آن حساب‌ها
مسدود شده‌اند، بیافزایند، مشروط بر اینکه این بهره، دیگر درآمدها یا هزینه‌ها،
همچنان تحت آن قوانین بوده و مسدود شده باشد.
e)
به مدت 5 سال بعد از روز پذیرش برجام یا تا تاریخی هر قدر هم زودتر، که آژانس
گزارشی موید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه کند، اقدامات لازم برای پیشگیری از ورود یا
انتقال افراد اعلام‌شده در پاراگراف 6(a) فوق از طریق اراضی‌شان را انجام دهند، البته
تاکید می‌شود که هیچ‌چیز در این پاراگراف نباید یک کشور را به خودداری از ورود
اتباع خود به اراضی‌اش ملزم کند. تمهیدات اعمال‌شده در این پاراگراف، نباید زمانی
که شورای امنیت به صورت موردی اعلام کرد که چنین سفرهایی به دلایل انسانی توجیه‌شده
است، از جمله الزامات مذهبی یا زمانی که شورای امنیت نتیجه بگیرد که یک معافیت به
اهداف این قطعنامه کمک می‌کند، از جمله زمانی که بند 15 اساسنامه مطرح است، اعمال
شوند؛
f)
اقدامات لازم را در انطباق با قطعنامه و دستورالعمل ارائه‌شده از سوی شورای امنیت
و با توجه به مواردی که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آنها بر خلاف مجوزهای
برجام یا این بیانیه صورت گرفته، انجام داده و در این زمینه همکاری کند.
7. از همه کشورها خواسته می‌شود اجرای کامل برجام را از
طریق بازرسی تمام محموله‌ها به و از ایران، در اراضی‌شان از جمله بنادر و فرودگاه‌ها
بر اساس اختیارات ملی و قانونی خود و منطبق با قوانین بین‌المللی به خصوص قانون
دریا و موافقتنامه‌های بین‌المللی هوانوردی مربوطه و در صورتی که دولت‌ها دلایل
متقنی دارند که تصور کنند که آن محموله مواردی را در بر دارد که تامین، فروش،
انتقال یا صادرات آنها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، تسهیل
کنند؛ و همچنین از آنها خواسته می‌شود در صورتی که دلایل متقنی وجود دارد که تصور
کنند که یک کشتی مواردی را حمل می‌کند که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آنها بر
خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، در بازرسی‌ها در آب‌های آزاد با
رضایت کشور صاحب کشتی، همکاری کنند.
چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده،
ایالات متحده و اتحادیه اروپا برداشتشان را یادآور می‌شوند که در پی تصویب قطعنامه‌ای
که برجام را تائید کند، شورای امنیت تمهیدات عملی برای اجرای وظایف مقرر در این
بیانیه، از جمله نظارت و حمایت از اجرای این تمهیدات توسط کشورهای عضو را انجام
داده و پیشنهادات توصیف‌شده در پاراگراف 2 این بیانیه را بازنگری کرده، به
استعلامات کشورهای عضو پاسخ داده، دستورالعمل‌ها را ارائه کرده و اطلاعات مربوط به
اقدامات ادعایی متناقض با قطعنامه را راستی‌آزمایی کند. علاوه بر این، این کشورها،
پیشنهاد می‌کنند که شورای امنیت از دبیر کل بخواهد که هر 6 ماه، در مورد اجرای این
تمهیدات، گزارش دهد.
طول دوره مفاد این بیانیه می‌تواند به درخواست هریک از طرف‌ها
در نشست دو سالانه وزارتی توسط کمیسیون مشترک مورد بازنگری قرار گرفته و در آن
کمیسیون مشترک توصیه‌های خود را با اجماع شورای امنیت، ارائه دهد.
ضمیمه
1. داوود آقاجانی
2. امیر موید علایی
3. بهنام عسگرپور
4. محمد فدایی آشیانی
5. عباس رضایی آشتیانی
6. سازمان انرژی اتمی ایران
7. هاله بختیار
8. مرتضی بهزاد
9. مرکز تحقیقات و تولید سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز
فناوری هسته‌ای اصفهان
10. بانک صادرات شرق
11. سید حسین حسینی
12. شرکت ترابری ایران و هند
13. شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی
14. جابر ابن حیان
15. مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج
16. شرکت کاوش‌یار
17. علی حاجی‌نیا لیلابادی
18. شرکت انرژی مصباح
19. شرکت modern industries technique
20. حمیدرضا مهاجرانی
21. جعفر محمدی
22. احسان منجمی
23. هوشنگ نوبری
24. شرکت نوین انرژی
25. مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و دارویی
26. شرکت پارس تراش
27. صنایع انرژی پیشگام
28. محمد قنادی
29. امیر رحیمی
30. جواد رحیقی
31. عباس رشیدی
32. جواد کریمی ثابت
33. سید جابر صفدری
34. قاسم سلیمانی
35. کشتیرانی جنوب خط ایران
36. شرکت تماس
بختی برای ویرایش این یادداشت نداشتم. ب. الف. بزرگمهر
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)