«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ مرداد ۱۲, دوشنبه

کشتن بیگناهان نه تنها مایه شرمساری که کاری تبهکارانه و درخور سزاست! ـ بازانتشار

به گزارش زیر از تارنگاشت وابسته به دولت آمریکا اندکی باریک شوید! برنام این گزارش با آنکه بازتاب دهنده ی بخش عمده ای از متن کم و بیش آبکی و بیمایه ی آن نیست، چشمگیرتر است و از زبان آخوند حسن فریدون روحانی در گفتگو با یکی از رسانه های تلویزیونی آمریکایی بر زبان آمده است:
«کشتن بیگناهان مایه شرمساری گروه ”حکومت اسلامی“ است»

در متن گزارش به کشتارهای گروه ساخته و پرداخته ی امپریالیست ها: «داعش» از آن میان، در کردستان عراق اشاره ای نشده و بجای آن از کشته شدن دو شهروند آمریکایی و امدادگری انگلیسی از سوی این گروه دوزخی با برجستگی بیش تری در کنار چند سرباز لبنانی و کرد سر بریده شده، سخن رفته است.

آخوند روحانی، دانسته یا از سرِ نادانی از آن گروه ساز و برگ یافته از سوی امپریالیست ها به همان نامی یاد می کند که رسانه های امپریالیستی ـ سیهونیستی، آگاهانه آن را برای کوچک شمردن و خوار نمودن کم و بیش همه ی مسلمانان جهان بکار می برند:
«حکومت اسلامی»!

آخوند بیشرم با چشم فروبستن به بیشمار تبهکاری های رژیم جمهوری اسلامی در کشتار مردم بیگناه، دگراندیشان و جوانان کشور، «معارف و فرهنگ اسلام» را به رُخ می کشد که گویا در آن، «کشتن یک بیگناه به منزله کشتن انسانیت است» و با گستاخی بیمانند و ریختن «اشک تمساح» می گوید:
«چه کسی می‌تواند تحمل کند انسان بیگناهی کشته شود. از نظر ما فرقی نمی‌کند، مسلمان باشد، مسیحی باشد، یهودی باشد یا هر دین دیگری داشته باشد ...» وی، گویی دچار فراموشی شده که به عنوان نمونه ای چشمگیر، آن رژیم تبهکار چگونه در تابستان ۱۳۶۷ گروه گروه از پیکارگران سیاسی و اجتماعی ایران را که نه جنگ ابزاری بر ضد آن رژیم بکار برده و نه در توطئه ای برعلیه کشور همدستی کرده بودند، زندانیانی پیش تر حکم زندان گرفته را تنها به پادافره دگراندیشی، ناسازگاری یا ناهمداستانی با کارهای نابخردانه و تبهکاری های آن رژیم و نیز به خونخواهی شکستی که در پایان جنگ بر آن ها گرانبار شده بود به دار سپرد؛ از آن میان، برخی افسران عالیرتبه ی ارتش و هوادار حزب توده ایران را که در بازپس گیری خاک ایران از چنگ دشمن و نبردهای دریایی کامیابانه با رژیم بعثی نقشی بسزا داشتند.

به این ترتیب، پاسخ به این آخوند فرومایه، چنین خواهد بود:
کشتن بیگناهان نه تنها مایه شرمساری که کاری تبهکارانه و از سوی هرکسی که باشد درخور سزاست!

از هر راهی که می توانیم باید این «گربه های عابد» را که برای امپریالیست ها خوش رقصی می کنند، نزد مردم جهان رسوا نمود و نگذاشت تا همدستان امپریالیست شان که برای پیشبرد آماج های اهریمنی خود در ایران و کشورهای پیرامون آن به بزک کردن چهره ی چنین رژیمی نزد افکار عمومی مردم اروپا و آمریکا سخت نیازمندند و می کوشند تا آن را گونه ای «دمکراسی اسلامی» جازده و سپس آن را در همانجا و جاهای دیگر بکار گیرند، در کار خویش کامیاب شوند. از دید من، این سویه ای از چالشی بسیار مهم برای آینده ی نزدیک، بویژه در کشورهای باخترزمین است. در این باره، پیش تر نیز نوشته و هشدار داده بودم.

ب. الف. بزرگمهر     ۲۷ شهریور ماه ۱۳۹۳

 http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/09/blog-post_31.html 

پارسی نویسی: 
آمیخته واژه ی «سزا دادن» را می توان بجای «مجازات کردن» بکار برد. «درخور سزا بودن» را می توان هم در برابر کاری شایسته و هم در برابر کاری ناشایست بکار برد.       ب. الف. بزرگمهر 

*** 

روحانی: کشتن بیگناهان مایه شرمساری گروه «حکومت اسلامی» است 

رییس جمهوری اسلامی ایران در آستانه سفر به نیویورک در گفت‌وگو با یک شبکه تلویزیونی آمریکایی به اقدامات گروه «حکومت اسلامی» در کشتن اتباع آمریکایی واکنش نشان داد و آن را «مایه شرمساری» این گروه خواند.

حسن روحانی در این مصاحبه که بخش‌هایی از آن روز چهارشنبه ۲۶ شهریور توسط شبکه «ان‌بی‌سی» منتشر شد، در پاسخ به پرسشی درباره کشتن جیمز فولی و استیون ساتلف، روزنامه‌نگاران آمریکایی، گفت: «گروهی می‌خواهند برای منافع دیگران یا منافع خود، انسانیت را زیر پا بگذارند. بر اساس معارف و فرهنگ اسلام، کشتن یک بی‌گناه به منزله کشتن انسانیت است».
وی با اشاره به گروه «حکومت اسلامی» اظهار داشت: «کشتن بی‌گناهان مایه شرمساری برای آنها و موضوعی نگران‌کننده و قابل تاسف برای همه انسان‌ها و بشریت است.» 

آقای روحانی افزود: «چه کسی می‌تواند تحمل کند انسان بی‌گناهی کشته شود. از نظر ما فرقی نمی‌کند، مسلمان باشد، مسیحی باشد، یهودی باشد یا هر دین دیگری داشته باشد، یا اینکه تابعیت کدام کشور را داشته باشد.»

اشاره رییس جمهوری ایران به قتل جیمز فولی و استیون ساتلف، دو روزنامه‌نگار آمریکایی، است که ظرف یک ماه گذشته همراه با دیوید هینز، امدادگر بریتانیایی و چند سرباز لبنانی و کرد توسط گروه حکومت اسلامی سر بریده شده و ویدئوی آن‌ها نیز در اینترنت منتشر شده است.

به دنبال تشدید اقدامات این گروه در خاک عراق که بخش زیادی از مناطق غرب و شمال غربی این کشور را در کنترل خود دارند، ایالات متحده آمریکا دست به حملات هوایی علیه مواضع «حکومت اسلامی» زد.

واشینگتن همچنین رایزنی‌های گسترده‌ای را با ۴۰ کشور جهان به منظور تشکیل ائتلافی علیه گروه حکومت اسلامی آغاز کرد که در نتیجه آن، طی هفته جاری دو نشست در جده عربستان سعودی و پاریس، پایتخت فرانسه، برگزار شد و کشورهای حاضر در آن‌ها بر سر مقابله نظامی با این گروه به توافق رسیدند.

به رغم حمایت گسترده از ائتلاف یاد شده، علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران گفته است که با این حرکت مخالف بوده و پیشنهاد همکاری با آمریکا را رد کرده است. با این حال، گزارش‌های غیر رسمی حاکی از همکاری دو کشور در عراق برای ریشه کن کردن شورشیان حکومت اسلامی است.

مصاحبه رییس جمهوری اسلامی ایران با شبکه ان بی‌سی، در تهران و در آستانه سفر هفته آینده وی به نیویورک برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل انجام شده است. این دومین حضور پیایی حسن روحانی در نشست مجمع عمومی از زمان پیروزی در انتخابات ۲۴ خرداد پارسال است.

در جریان سفر پارسال آقای روحانی به نیویورک، مهم‌ترین حادثه دیپلماتیک میان ایران و آمریکا ظرف سه دهه گذشته اتفاق افتاد و آن هم، گفت‌وگوی تلفنی روسای جمهوری دو کشور بود.

این در حالی است که به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، اکنون نسبت به پارسال انتظار بسیار کمی وجود دارد که حسن روحانی و باراک اوباما حتی با یکدیگر دست بدهند.

جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید، روز دوشنبه هفته جاری گفت که دیدار با حسن روحانی در دستور کار آقای اوباما نیست. 

http://www.radiofarda.com/content/f4_rouhani_islamic_state_kill_humanity/26590785.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!