مرگ بر رژیم فرومایه و سرشکسته ی جمهوری اسلامی!
تصویری از مراسم بازگشایی سفارت ایالات متحد و بالارفتن
پرچم آن کشور در خاک کوبا با حضور وزیر امورخارجی آن را بگونه ای همه جا درج کرده اند
که گویا «یانکی» ها پیروزی بزرگی در خاک کوبای انقلابی بدست آورده اند! چنین نیست
و نباید آن را به عنوان پیروزی برای «یانکی» ها بشمار آورد! نه! این یک پیروزی
برای مردم کوبا و توده های مردم ایالات متحد و همه ی جهان است که امپریالیست های
«یانکی» را در شرایط ویژه ای وادار به عقب نشینی نموده است. اینکه این عقب نشینی
تا چه اندازه بدرازا خواهد کشید، بستگی به تراز نیروهای صلح و پیشرفت و سوسیالیسم در
برابر نیروهای سرمایه داری امپریالیستی و همه ی وابستگان و نیروهای واپسگرایی در
همه جای جهان دارد. جُستار برجسته در این میان، واداشته شدن «یانکی» ها به پذیرش برابرحقوقی با خلقی کوجک ولی بزرگ و
بزرگوار و آمادگی برای برداشتن گام بگام تحریم های اقتصادی است که سال ها از سوی امپریالیست
های آن کشور به خلق و رژیم سوسیالیستی قهرمان کوبا گرانبار شده و دشواری های سترگی
برای آن کشور کوچک فراهم نموده بود؛ دشواری هایی که هنوز در کردار پابرجاست و باید
از سرِ راه پیشرفت بازهم بیش تر آن خلق انقلابی برداشته شود؛ خلقی که سال ها زیر
سایه سنگین تهدیدهای نظامی از سوی نیرومندترین کشور امپریالیستی جهان زیست و
پایدار ماند. این عقب نشینی، برخلاف آنچه برخی آدم های نادان و چپ نماهایی نادان تر
از نادان یا بُرخوردگانی با گرایش های سوسال دمکراتیک، می پندارند، وابسته به هستی
کسی به نام «برک حسین اوباما» نیست؛ چشم کورشده شان را که باز کنند، خواهند دید که
این سامانه ی زمینگیر شده در شرایط کنونی از اوکرایین گرفته تا سوریه و دیگر جاهای
جهان، بگونه ای دیگر که سرشت بدخیم و چنگ انداز سرمایه داری امپریالیستی را بروشنی
به نمایش می نهد، عمل کرده و می کند؛ آن چپ نمایان نادان تر از نادان با چنین
تبلیغاتی، این بنیاد دانشورانه را زیر پا می نهند که برآمد شخصیت های اجتماعی و
سیاسی که «برادر بَرَک حسین» یکی از آن ها نیست، وابسته به شرایط اجتماعی و سیاسی
و تاریخی است؛ شخصیت ها نیستند که تاریخ را می سازند! تاریخ است که شخصیت های درخور
با تراز نیروهای طبقاتی را در زهدان خویش می پرورد و بیرون می دهد.
برای دریافت بهترِ بزرگی، شکوه و سرفرازی خلق کوبا و
حاکمیت سوسیالیستی آن، تنها همین بس که شرایط جغرافیایی ـ سیاسی آن کشور آبخستی* نه چندان بزرگ، در زیر بینی «یانکی» ها را با
شرایط کشوری پهناور با پیشینه ی تاریخی ریشه دار و توانایی های اقتصادی ـ اجتماعی
بس بزرگ تر سنجید و ایستادگی و گردنفرازی آن کشورِ کوچک را در برابر سرافکندگی همه
ی ما ایرانیان زیر چکمه ی رژیم تبهکار، فرومایه و سرسپرده ی اسلام پیشگان نهاد؛ به
آن بالید و از این یک شرمسار شد.
درود بی پایان بر خلق قهرمان کوبا و رهبران پایدار آن!
مرگ بر رژیم فرومایه و سرشکسته ی جمهوری اسلامی!
ب. الف. بزرگمهر ۲۴ اَمرداد ماه ۱۳۹۴
* واژه
ی «آبخُست» در پارسی به آرش «جزیره» در عربی است و بهتر است بجای آن بکار برده شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر