«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ مهر ۸, چهارشنبه

مبادا غم و غصه هایت را با دیگری و دیگری رویهم بریزی و کار دست حبیبان خدا بدهی!

از سری داستان های پندآموزِ شیخ رجبعلی خیّاط برای کودکان بزرگسال

مرحوم شیخ رجبعلی خیاط می فرمود:
بطری وقتی پر است و می‌خواهی خالیش کنی، خمش می‌کنی. هر چه خم شود، خالی تر می‌شود؛ اگر کاملا رو به زمین گرفته شود، سریع تر خالی می‌شود. دل آدم هم همین طور است، گاهی وقت‌ها پر می‌شود از غم، از غصه، ...

قرآن می‌گوید:
هر گاه دلت پر شد از غم و غصه ها، خم شو و به خاک بیفت!
«وَكُن مِّنَ السَّاجِدِین»

سجده کن! ذکر خدا بگو! این موجب می‌شود تو خالی شوی؛ تخلیه شوی؛ سبک شوی .

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور در نشانه گذاری ها از اینجانب؛ برنام و زیربرنام از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر

پی نوشت:

باری دیگر گفته بود:
«سوزن هم که می زنی برای رضای خدا بزن!»* و اگر هم اکنون زنده بود، بیگمان چیزی در این مایه ناچار بود، بگوید:
«دزدی هم که می کنی برای خشنودی خدا بکن!» و خشنودی خدا تنها از راه خمس و زکات دادن به نمایندگانش در روی زمین یا همانا «نشانه های خدا» برآورده می شود.

به اندازه ای به این شیخ رجبعلی دلبستگی یافته ام که آرزو می کردم:
کاش دوباره زنده می شد تا خودم ...

ب. الف. بزرگمهر    هشتم مهر ماه ۱۳۹۴

* «سوزن هم که می زنی برای خشنودی خدا بزن!»


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!