سپارش هایی «عهد عتیق» است؛ بسان همان ها که در گذشته،
هرگاه کسی می خواست پا از خانه بیرون نهد، می بایستی چیزهایی زیر لب زمزمه کرده و
به شش سوی خود فوت کند تا مبادا بلایی زمینی یا آسمانی، بیرون از خانه در کمین وی
باشد؛ گویی چنان بلاهایی درونِ خانه یافت نمی شوند! به هر رو، پس از خواندن نوشته ی
زیر با خود گفتم:
* بیگمان می دانید که آن امام با انگور آغشته به زهری که یکی از همسران مُکرّمه و ورپریده اش به وی پیشکش نمود، جان سپرد.
کاش آن امام، ذکری نیز برای انگور خوردن می فرمود که
چنانچه شیطان یا یکی از همدستانش آن را به زهر آلود، فرشته ای
با ملاقه، کفگیر یا چیزی بسان آن از آسمان فرود آمده و روی دست آن که انگور تناول
می کند، بزند تا پیوسته در پناه خداوند، پرخوری، جماع
(همانا هماغوشی) و پرگویی را پی گیرد.*
ب. الف. بزرگمهر
۱۶ شهریور ماه ۱۳۹۴
* بیگمان می دانید که آن امام با انگور آغشته به زهری که یکی از همسران مُکرّمه و ورپریده اش به وی پیشکش نمود، جان سپرد.
***
ذکر امام رضا (ع) برای بیرون رفتن از خانه
امام رضا (ع) می فرمودند:
«هر گاه خواستی از منزلت بیرون روی ـ چه در سفر بودی و چه
در شهر خودت ـ این دعا را بخوان:
«بسمِ اللهِ آمنتُ بِاللهِ تَوَکّلتُ علی الله، ماشاء
اللهُ لاحول وَ لا قُوه الّا بالله»
«در این صورت، شیاطین از دستیابی به او درمی مانند و
فرشتگان به شیاطینی که قصد آزار رساندن و فریفتن او را دارند، می گویند:
چه کار به او دارید، در صورتی که او نام خدا را برده و به
او ایمان آورده و بر او توکل کرده و گفته است: «ماشاء اللهُ لاحول وَ لا قُوه الّا
بالله»
امام (ع) شیوه دیگری نیز داشتند. ایشان می فرمودند:
«وقت بیرون رفتن از خانه، ۱۰ بار سوره توحید را بخوانید.
هر کس چنین کند، پیوسته در پناه خداوند و نگهداری اوست تا به خانه اش باز گردد.»
ایشان، همچنین خاطره ای از پدرشان نقل کرده و می فرمودند:
«هر گاه پدرم از خانه اش بیرون می آمد، می فرمود:
«بسم الله الرحمن ِ الرحیمِ خَرَجتُ بِحول اللهِ وَ
قُوّتِه لا بِحولٍ مِنّی و لا قُوَّتی بل بِحولک وَ قُوَّتک یا ربِّ متعرّضاً
لِرِزقک فَاتنی بِهِ فی عافیهٍ» یعنی:
«به نام خداوند مهرگسترِ مهربان. با توش و توان خدا بیرون
می آیم؛ نه با توش و توانی از خویش که با توش و توان تو ای پروردگار من، در جستجوی
روزی تو می روم. پس آن را با عافیت به من عطا فرما.»
ایشان همچنین ذکری برای سوار شدن بر مَرکَب [همانا چهارپا به
پارسی!] داشتند و می فرمودند:
«کسی که هنگام سوار شدن بر مرکب «بسم الله» بگوید، فرشته
ای مامور حفاظت از او می شود و کسی که ذکر «بسم الله و لاقوه الا بالله،
الحمدُللهِ الذی سخَّرَ لنا هذا و ما کنُّا لَهُ مُقرنینَ» را بگوید، جان او و
مرکبش در امان خواهد بود تا هنگامی که فرود آید.»
از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخورِ متن در نشانه گذاری ها؛ برنام آن را اندکی پارسی نویسی نموده ام. افزوده ی درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر