«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ آبان ۵, سه‌شنبه

محرم هم تمام می شود ...

به خانه هایمان می رویم و مهیا می شویم برای همه ی آنچه بوده ایم.

حسین را هم درون پستوهای تان پنهان کنید تا سال دیگر؛ چون عَلَم و کُتل و نخل و زنجیرهای تان!
اکبر و اصغر و قاسم و عباس را هم!
عباس را نه!
به کارتان می آید.
برای قسم خوردن تان هنگام دروغ.
برای گاهِ خطر های تان.
زمانی که می خواهید سر دیگری کلاه بگذارید و شاهدی می خواهید.
فردا صبح هم کرکره مغازه هایتان را بالا بدهید.
در بنگاه های تان را باز کنید و یک لای تان را چهار لا حساب کنید.
کلاه های تان را آماده کنید برای اینکه دوباره تا خرخره سر مردم بگذارید.
آنچه را این روزها خرج نذری های تان کردید.
خرج شربت، چای، مرغ و برنج تان
به یک باره جبران کنید.


بروید و حسین و دردهایش را به حال خود بگذارید.

از گوگل پلاس با اندک ویرایش درخور در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب:    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!