«هر جامعه ای که برای دستیابی به اندکی امنیت، اندکی آزادی
را از دست بدهد، سزاوار هیچکدام نبوده و هر دو را از دست خواهد داد.» (تصویر
پیوست)
پیش از آنکه گفته ی آن دانشمند را بخوانم، همزمان با
خواندن گفته های «بَرَک حسین اوباما»* و
گویی در پاسخ به وی با خود می اندیشیدم:
درست به همین شوند، سگ های درنده ای که می پرورید و به
جان یکدیگر و این و آن می اندازید، روزی پاچه ی شما را نیز خواهند گرفت و اگر دندان
شان به پای شما نرسد، گلوی فرزندان و نوه های تان را خواهند درید؛ فرزندان و
نوه هایی که کم ترین تفاوتی در زمینه ی حق زیستن و خوب زیستن، میان آن ها با
کودکانی که بدست سگان دست پرورده تان دریده می شوند یا زیر بمب های شما می میرند،
نیست.
با این چالش، هم اکنون نیز هر از گاهی روبرویید و به چشم
خویش می بینید که آنچه تاکنون پرورده اید، همواره در مهار و گوش به فرمان شما نیست
و گاه سازی دیگر کوک می کند؛ چنانچه این روند، همینگونه پیش رود و نیروهای اجتماعی
پیشرو در کشورهای گوناگون نتوانند جلوی آن را گرفته، سگ های دست پرورده تان را
سرکوب کنند، چنین چالشی برای خودتان نیز بس دست و پاگیر خواهد شد. با همه ی هوشمندی کسانی
چون تو که تن به خدمت خداوندان جهان سرمایه داده ای، سامانه ای زمینگیرشده و میرا
از دیدگاه تاریخی، کوته بین تر از آن است که هوشمندترین مزدوران و دست اندرکارانش بتوانند
آن را از مرگ برهانند:
گونه ای هوشمندی در چارچوبِ کوته بینی که ره به جایی
نخواهد برد!
ب. الف. بزرگمهر ۲۳ مهر ماه ۱۳۹۴
* می
پندارم مهم است دریافته شود که شما نمی توانید ۱۰۰ درصد امنیت داشته باشید و آنگاه
۱۰۰ درصد حریم خصوصی، بی هیچ دردسری. ما به عنوان یک جامعه بر آن آهنگیم که از برخی
گزینه ها بهره مند شویم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر