برای همه کارگران و کوشندگان طبقه کارگر و به یاد رحمان هاتفی ـ بازانتشار
این
تصویری از جنگلی تازه به آتش کشیده شده است. سبزه ها دوباره از میان خاک
سوخته سربرآورده اند. دیر نیست که نهال های سبز و نورسته نیز چندی دیگر
رُخنمون شوند و سپس بازهم به درختانی تنومند و پر سایه فرارویند. می توان
جنگل را آتش زد، ولی از ریشه هایی که تا ژرفا در خاک فرو رفته اند، دوباره
سبزه و نهال های جوان خواهد رُست و زخم ِ زمین سوخته را مرهم خواهند گذاشت.
جنگل دوباره سبز خواهد شد.
ب. الف. بزرگمهر ۱۷ شهریور ۱۳۸۸
http://www.behzadbozorgmehr.com/2009/09/blog-post_08.html
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید! از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!
درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر