«مردم به طور قطع یکی از
چهرههای محبوب و صادق و نافع را در این زمان آقای مهندس میرحسین موسوی میدانند
چون از سابقه او و دیانت او و سیاست او و صداقت او به خوبی آگاه هستند. چطور میتوان
او را از قلوب مؤمنین و متدینین و حق جویان و آزاده خواهان بیرون کرد؟ آیا با چهار
تا شعار صدا و سیمای مامور و سپاه بیتوجّه به حقوق مردم و قوّه قضائیه غیرمستقل و
مجلس آنچنانی ... میتوان آنها [میرحسین موسوی و مهدی کروبی] را از دلها بیرون
کرد؟
...
آیا تمام گرفتاری ملّت از همین بیتوجّهی شورای نگهبان و
قوّه قضائیه تابع و غیر مستقل نیست؟ از همین نظارت استصوابی نیست؟ از همین افراد
غیرمطمئن و به فرموده امام [آیتالله خمینی] انجمن حجّتیهای که جز در فکر ضربه
زدن به نظام مقدّس جمهوری اسلامی نیستند نیست؟ این نظام به چه فکر میکند؟... با این روش، سپاه و قوّه قضائیه و
شورای نگهبان و … از محسنین یا ابرار یا صابرین هستند؟ مردم به چه چیز دل خوش کنند؟
به دروغ و تهمت و ناسزا؟!»
برگرفته از «آیتالله دستغیب
خواستار عذرخواهی حکومت ایران از مردم شد»، «رادیو فردا»، ۱۶ دی ماه ۱۳۹۴
کاری به اندازه ی درستی یا نادرستی سخنان این «نشانه خدا»
در این یا آن باره ندارم؛ ولی می پندارم، چنانچه به گوش «شتر بابصیرت نظام» برسد
با کینه ای دو چندان۱ و
آرزویی بر دل با خود خواهد گفت:
اگر او شیخ نمیر بود، این یکی شیخ بمیر است!۲
ب. الف. بزرگمهر
۱۷ دی ماه ۱۳۹۴
پی نوشت:
۱ ـ بگمانم
چگالی کینه در خون این شتر (برخلاف سایر شترها و جانداران دیگر) را می توان چون
«آدرنالین» و سایر آخشیج های خون اندازه گرفت!
۲ ـ این
نیز بماند که آن «شیخ نمیر» مُرد؛ ولی این یکی به آسانی سر به نیست کردنی نیست؛
نمی توان دعوتش کرد و قهوه ی قجری جانانه به خوردش داد و از آنجا که چون سایر
همپالکی هایش، چندان از جایش نمی جنبد، تصادف رانندگی با کامیون و تریلی یا
سرنگونی هواپیما نیز چندان بکار نمی آید؛ گرچه هم اندیشی با برادران «داعش» را نباید
از دیده دور داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر