«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ بهمن ۷, چهارشنبه

در مرز سودایی میان واقعیت و پندار ...




























پی نوشت:

درج تصویر درایه درخشش، دارنده ی نشان شوالیه ادب و هنر فرانسه در متن نگاره، افزون بر همانندی هایی آمیخته به شوخی، بهانه ای برای یادآوری درخشش وی در دریافت آن نشان است. فرزندان ایران زمین، اینچنین در دیگر کشورها می درخشند و چشم کور شده ی تاریک اندیشان فرمانروا بر میهن مان را میخ می کنند.

ب. الف. بزرگمهر    هفتم بهمن ماه ۱۳۹۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!