«من احساس می‌کنم
در برخی از امور اگر درست نیندیشیم، ممکن است جامعه را مایوس کنیم و عده‌ای بگویند
برای چه پای صندوق آراء بیاییم؟ چه کسی را انتخاب کنیم؟!
...
گاهی
در یک فروشگاه برای خرید لباس فرزندتان آنچه ایده‌آل‌تان هست را پیدا نمی‌کنید؛
اما برای جلوگیری از سرماخوردگی فرزندان خود حتی لباسی را که با ایده آل شما
هماهنگ نیست، خریداری می‌کنید؛ پس بدانید در انتخابات هم اگر حضور نیابید، فرزند و
جامعه ما دچار مشکل می‌شود؛ پس همان طور که به ناچار از فروشگاه لباسی خریداری می‌کنید،
ولو دلچسب شما نباشد، حضور در انتخابات هم کاری لازم است و ما در هر شرایط باید ۷
اسفند پای صندوق انتخابات برویم.
...
می‌دانیم
اگر برویم، نفع کمی به دست می‌آوریم و اگر نرویم، قطعا ضرر می‌کنیم. پس بین نفع کم
و ضرر قطعی، ما نفع کم را انتخاب می‌کنیم.
...
وعده
همه ما هفتم اسفند ماه پای صندوق رای برای انتخاب بهترین‌هاست.»*
در پاسخ به این آخوند آبزیرکاه و تا اندازه ای به زبان خودِ وی باید گفت:
گاهی هم هست که «از ما بهترانِ»
جامعه هر چیز بدردخورِ آن فروشگاه را پیش خرید کرده، برده اند و جز شماری «ماکِت مقوایی
امام» و کهنه پوشال هایی رنگ و رورفته که به لعنت سگ نیز نمی ارزند، چیزی دیگر یافت
نمی شود؛ آنگاه چه خاکی به سر باید کرد؟ باید برای مُشتی پوشال، بهایی گزاف پرداخت
نمود تا فرزندمان که هم اکنون نیز از سرماخوردگی کهنه ای رنج می برد، دستِکم کونِ
لُخت نماند و دو «ماکِت مقوایی امام» نیز برای پوشاندنِ شرمگاه و سَرین هر فرزند
به پس و پیش شان آویزان نمود؟!
نه پفیوز! ما آن فروشگاه را از
چنگِ «از ما بهتران» درآورده از آنِ توده های مردم خواهیم نمود تا هر کس، فراخور
روزگار خود از توان خرید جامه ای شایسته برای فرزند خویش برخوردار باشد؛ آنگاه
دیگر نیازی به برگزاری گزینش های پوشالی میان سگ زرد و شغال نیز نخواهد بود.
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ بهمن ماه ۱۳۹۴
* «همایش ملی اعتدال،
زنان و توسعه»؛ همایش هایی یکی از دیگری، ریشخندآمیزتر، بی هیچ درونمایه ای درخور
و با فرنام هایی به همان اندازه ریشخندآمیز! (برگرفته از تارنگاشت «انتخاب»، ۱۸ بهمن ماه ۱۳۹۴)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر