«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اسفند ۲, یکشنبه

بزرگترین دشواری هنگامی است که هیچگونه چالشی در کار نباشد!

«تایچی اونو»، پیشتاز سامانه ی فرآوری «تویوتا» در دهه ۱۹۵۰ بر این باور بود که بزرگ ترین دشواری هنگامی است که هیچگونه چالشی در کار نباشد. او پیوسته به کارکنان می‌گفت به هر جُستاری که برخورد می‌کنید، پنج بار بپرسید: «چرا؟»

نمونه ای که او می‌ آورد، یک دستگاه  جوشکاری بود که در میانِ کار ایستاد و با پنج پرسش زیر، ریشه ی دشواری بدست آمد:
ـ چرا  دستگاه  ایستاد؟ زیرا از مدار آن، بیش از اندازه بار کشیده شده و فیوزش سوخته است؛
ـ چرا  از مدار بیش از اندازه بار کشیده شده است؟ زیرا یاتاقان‌ها به خوبی روانکاری نشده بودند؛
ـ چرا یاتاقان‌ها خوب روانکاری نشده بودند؟ زیرا گردش پمپ روغن، نارسا انجام می شد؛
ـ چرا گردش روغن به خوبی انجام نمی‌گرفت؟ زیرا خروجی آن با آشغال‌های فلزی بسته شده بود؛ و
ـ چرا خروجی آن بسته شده بود؟ زیرا صافی (فیلتر) روی پمپ کار گذاشته نشده بود.

بدین ترتیب، پاسخ دشواری پیدا می‌شود. گرچه نوآور این پنج چرا، «ساکیشی تویودا» بود، ولی «اونو» این بنیان ها را گسترش داد. به باور «اونو»، بازشناختِ شوندِ ریشه‌ایِ دشواری ها، کلید گره گشایی چالش های پسین است.
...

نوشته ی بالا را از «رادیو فردا» (۱۸ بهمن ماه ۱۳۹۴) برگرفته، ویرایش، پارسی و بازنویسی نموده و بند پایانی آن را پیراسته ام. برنام را نیز از متن آن برگزیده ام.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!