«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اسفند ۲۶, چهارشنبه

سلام ای همه ی بی بهار ها! چه خبر؟

سلام خوابِ زمستانِ از بهار تهی!

سلام بسترِ از لمس دست یار تهی!


سلام آینه های اسیر گمراهی!

سلام ای همه ی تنگ های بی ماهی!


سلام ای همه ی دشت ها! ملخ زده اید

سلام ای همه ی آب ها که یخ زده اید


سلام ای همه ی سفره ها! عجین شده اید

گرسنه اید ولی مست هفت سین شده اید!


سلام سبزه که از طرح وهم سبز پُری!

نشسته ای که مرا از درخت ها بِبُری


سلام ای همه ی سکه های پست دو رو!

((که شیر و خط بکنم توی بادها؟)) ... ـ تو بگو!


سلام ای همه ی سال ها که مار شدید

به این بهار پر از خستگی دچار شدید


سلام ای همه ی بی بهار ها! چه خبر؟

و آااای! مانده ی در انتظارها! چه خبر؟


شنیده ام که کسی بیقرار می خواند

دلش خوش است که از نوبهار می خواند!


شنیده ام که کسی از ترانه پر شده است

دلش خوش است که از عاشقانه پر شده است


شنیده ام که کسی رَخت نو به تن کرده

دلش خوش است که از هیچ پیرهن کرده


شنیده ام که کسی بی بهانه می خندد

دلش خوش است که بی آشیانه می خندد!

...

سلام ای همه ی بی بهارها! دلتان

و آااای! مانده ی در انتظارها! دلتان


سلام مثل خودم ها! نخورده مست شدیم

که خنده بر لب ما نیست، غم پرست شدیم


اشرف گیلانی



برنام را از متن سروده برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!