دریافت وی از «ادب» و «بی ادبی» با دریافت بسیاری از آدمیان
همدوره خویش گرفته تا آدم های کنونی از زمین تا آسمان تفاوت می کند. «فدای کیر خر
شدن» که زبانزد توده ی مردم نیز هست از گفته های وی در یکی از سروده هایش است. آیا
بر این پایه می توان وی را بی ادب خواند؟آیا «ادب» و «بی ادبی» را یکبار برای همیشه در ترازویی نهاده، چگونگی و مرز میان آن ها را برای همه جا اندازه گرفته اند؟! و آیا جز آن است که بویژه در دوران کنونی از «ادب» چون صورتکی برای پوشاندن بسیاری زشتی ها و ناهنجاری ها سود برده شده و می شود؟
آیا بهتر نیست هر زبانزد، هر سروده یا سخن دلنشین را بجا و به هنگام به کار بریم و محدودیت های زمانی و مکانی هر یک را بدیده بگیریم؟
ب. الف. بزرگمهر هشتم خرداد ماه ۱۳۹۴
http://www.behzadbozorgmehr.com/2015/05/blog-post_598.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر