«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اسفند ۱۸, سه‌شنبه

به بهانه ی روز جهانی زن و شادباش به این مناسبت

پایداری و ایستادگی زنان و مردان کوبانی، باری دیگر نشان داد که می توان دشمن امپریالیستی و رژیم های مزدور و جیره خوارش در منطقه را شکست داد؛ کار و کاریایی که تنها با همبستگی و همیاری همه ی خلق های منطقه و با پشتیبانی دیگر خلق های جهان شدنی است. بی هیچ گمان و گفتگو، بخش سترگی از این بالندگی از آنِ دلاورزنانِ کوبانی قهرمان است.

این ها تنی چند از دلاور زنانِ کُرد کوبانی هستند که در برابر دشمنان تا بُن دندان ساز و برگ یافته به نوین ترین فن آوری های جنگ ایزاری، سرفرازانه تا پای جان ایستادند و از شهر کوچک خود: «کوبانی» (یا «کوبانه») نامی بزرگ و تاریخی آفریدند؛ آن ها در برابر دشمنانی بس ددمنش ایستادند که افزون بر بهترین جنگ ابزارها از پشتوانه ی نیروهای رزمی «یانکی» و رژیم نوکرسرشت و مافیایی اسلام پیشگان ترکیه و شیخک ها و خرسک های کون گنده و خرپول عربستان و شاخاب پارس نیز برخوردار بودند. رژیم تبهکار و سزاوار سرنگونی فرمانروا بر ایران، نه تنها به آن ها که پاره تن ایرانیان و همه ی مردمان پهنه ی آریانایند، کوچک ترین کمکی نکرد که بنا بر نمودها و نشانه های نیرومند، در کیش دادن نیروهای دوزخی «داعش» به سوی کردستان و بویژه ستمدیدگان ایزدی، نقشی بس پلید و فراموش نشدنی داشت. شمار نه چندان کمی از آن دلاور زنان، جان باختند و تنی چند از آن ها بدست جوجه داعشی هایی که بگمانم کاریایی جز نمایش سر بریدن و پراکندن ترس نداشتند و بخوبی نیز از پشتوانه ی رسانه ای نیرومند امپریالیستی ـ سیهونیستی برخوردار بودند، سر بریده شدند.

با این همه، درخشش خیره کننده ی آن زنان دلاور به همراه شیرمردان کوبانی در جنگی نابرابر و دستیابی به پشتیبانی سترگ و هر آن فزاینده ی توده های مردم جهان، امپریالیست ها و نوکران شان را وادار به عقب نشینی تا آن اندازه نمود که به عنوان نمونه، «یانکی» ها سیاستی دورویانه در پیش گرفتند و همزمان با آنکه بسته های پرتاب شده ی نظامی و دارویی شان از هواپیماهای جنگی، بارها و بارها از سر گیجی (؟!) و "ندانمکاری" خلبانان بدست نیروهای دوزخی «داعش» می افتاد، ناچار به پشتیبانی نمادین از کوبانی شدند تا همراه با دست نشاندگان «داعشی» خویش در چشم مردم جهان خوار نشوند!

پایداری و ایستادگی زنان و مردان کوبانی، باری دیگر نشان داد که می توان دشمن امپریالیستی و رژیم های مزدور و جیره خوارش در منطقه را شکست داد؛ کار و کاریایی که تنها با همبستگی و همیاری همه ی خلق های منطقه و با پشتیبانی دیگر خلق های جهان شدنی است. بی هیچ گمان و گفتگو، بخش سترگی از این بالندگی از آنِ دلاورزنانِ کوبانی قهرمان است.

یاد همه ی جان باختگان آن نبرد قهرمانانه از مرد و زن را گرامی می دارم و «خجسته روز جهانیِ زن» را به همه ی زنان قهرمان کوبانی و دیگر زنانی که در راه دستیابی به حقوق برابر با مردان و نیکبختی اجتماعی همه ی آدمیان می رزمند، شادباش می گویم.

ب. الف. بزرگمهر        هشتم مارس ۲۰۱۶ ترسایی (برابر با ۱۸ اسپند ماه ۱۳۹۴)
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!