ا ۱۲ردیبهشت ۱۳۹۵
برابر با اول می ۲۰۱۶
ما کارگران و همه انسان های تحت ستم در ایران و سراسر
جهان امسال درحالی به استقبال اول ماه مه می رویم که نظام سرمایه داری در همه
ابعاد، دچار بحرانهای غیرقابل حلی شده است و تمام تلاشش را به کار میبرد تا بار
بحرانهای بوجود آورده را با بیکار سازی های گسترده، تغییر در قوانین کار و به طور کلی
باز پس گیری دستاوردهای طبقه کارگر و به راه انداختن جنگ ها بر دوش ما بیاندازد و
خود را از این مخمصه رهایی بخشد. اما طبقه کارگر و بشریت متضرر از این وضعیت نیز
ساکت ننشسته و با تمام قوا از آمریکا و یونان گرفته تا فرانسه و ایران و… در مقابل
این تهاجم ایستاده است.
خصیصه نظام سرمایه داری و تقابلش با طبقه کارگر در هر
نقطه از جهان، کسب سود هر چه بیشتر در ازای تحمیل فقر و گرسنگی بر طبقه کارگر است،
اما میزان شدت آن بسته به نوع نظامهای حاکم بر جوامع مختلف متفاوت است. ایران یکی
از مناطقی است که طبقه کارگرش به شیوه ویژه ای تحت فشارهای سنگین سرکوب، محروم از
هر گونه حق اعتراض، داشتن تشکل و به تبع آن برخورداری از همان درجه از امکانات معیشتی
است که هم طبقه ای هایش در مناطق دیگر جهان از آن برخوردارند.
سال هاست که در بسیاری از کشورهای جهان و از جمله در ایران
مبارزه کارگران و همه مزدبگیران برای عقب راندن سرمایه داری از سیاست تحمیل ریاضت
اقتصادی و یورش به زندگی شان تحت عناوین بحران اقتصادی و غیره با قدرت در جریان
است، امروز ما کارگران ایران مجددا و اکیدا اعلام می نماییم که هیچ توجیهی برای
پوشاندن و تبرئه ناتوانی نظام سرمایه داری در تأمین یک زندگی مرفه برای خود را نپذیرفته
و به هیچ وجه تحقق خواست یک زندگی انسانی را به رفع نیازمندیهای اقتصاد سرمایه
داران گره نخواهیم زد.
از این رو ما کارگران، معلمان، پرستاران، مستمری بگیران و
کل بیکاران با خواست افزایش فوری دستمزد، ایجاد کار و یا پرداخت بیمه بیکاری و
همچنین ممنوعیت تشکیل پرونده های قضائی با اتهامات امنیتی علیه معترضان به شرایط
موجود، روز جهانی کارگر را گرامی میداریم و خواسته های فوری خود را به ترتیب زیر
اعلام داشته و برای تحقق شان پیگیرانه مبارزه میکنیم:
۱ ـ ممنوعیت تشکیل
پروندههای قضائی با اتهاماتی از قبیل “اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و
اخلال در نظم عمومی” علیه کارگران، معلمان و همه فعالین اجتماعی، لغو مجازات اعدام
و قصاص و لغو کلیه احکام صادره، آزادی بی قید و شرط کلیه فعالان کارگری و معلمان
در بند همراه با تمامی فعالان سیاسی و اجتماعی.
۲ ـ حق ایجاد تشکل های
مستقل و آزادی عضویت در آنها. آزادی بی‌قید و شرط اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی،
تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات برای عموم مردم ایران .
۳ ـ افزایش فوری
حداقل دستمزد، بالاتر از خط فقر اعلام شده (۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان) و پرداخت بیمه
بیکاری به همان میزان برای کلیه بیکاران و هر انسان آماده به کار اعم از زن و مرد.
کارگران، معلمان و پرستاران حق دارند در ازای کارشان از یک زندگی مرفه و مطابق با
استانداردهای مدرن برخوردار باشند.
۴ ـ ممنوعیت به تعویق
انداختن حقوق و دستمزدها. حقوق های معوقه که به یک رویه عادی در بنگاه های اقتصادی
تبدیل شده معیشت کارگران و زحمتکشان را بیش از پیش به تباهی کشانده است. سرمایه
داران و حامیان آنان با عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران، سودهای افسانه ای به جیب
میزنند. تعویق در پرداخت حقوق باید به عنوان یک جرم تلقی شده و کارفرمایان خاطی
مجازات و ملزم به جبران خسارات گردند.
۵ ـ تامین امنیت شغلی
و توقف اخراج سازیها، برچیده شدن قراردادهای اسارت بار موقت و سفید امضا، حذف شرکت‌های
تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل از کارگاه‌های کوچک
تا کارگران مناطق آزاد تحت پوشش کامل قانون کار و اجرای فوری بیمه کارگران ساختمان.
۶ ـ ممنوعیت کار
کودکان و فراهم نمودن امکانات زندگی و تحصیل رایگان و برابر برای کلیه کودکان فارغ
از جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته همراه با ایجاد فضائی کاملا
علمی و شاد و دادن یک وعده غذای گرم و با کیفیت.
۷ ـ سازمان تامین
اجتماعی و صندوق های بیمه ای که متولی امر ارائه خدمات بهداشتی و بازنشستگی هستند،
در سالهای اخیر مورد چپاول و غارت عده ای از دولتمردان قرار گرفته و در نتیجه هر
روز در ارائه خدمات به کارگران و زحمتکشان که صاحبان اصلی آن هستند، ناتوان تر شده
اند. این سازمان و کلیه صندوق های بیمه باید در اختیار نمایندگان منتخب کارگران
قرار گیرند و دولتمردان حق هیچ گونه دخالتی در آن نداشته باشند.
۸ ـ لغو کلیه قوانین
تبعیض‌آمیز نسبت به زنان و برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی
عرصه‌های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی.
۹ ـ به رسمیت شناخته
شدن حق شهروندی مساوی با شهروندان ایرانی برای مهاجران گریخته از فقر و ناامنی به
خصوص مهاجرین افغانستانی و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان.
۱۰ ـ روز جهانی کارگر، روز رزم مشترک کارگران و ستم دیدگان در سراسر جهان است. این
روز باید تعطیل رسمی اعلام شود و هر گونه تظاهرات کارگری و اعتراض عمومی برای
احقاق حقوق خود در این روز بدون هیچ مانعی برگزار شود.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
کانون مدافعان حقوق کارگر
هفتم اردی بهشت ماه ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر