«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ فروردین ۱۹, پنجشنبه

به بهشت نشد به جهنم!

مدال زرّین جهانی بر گردن رژیم تبهکار اسلام پیشگان فرمانروا بر ایران!

اگرچه در سال گذشته، رژیم تبهکار اسلام پیشگان فرمانروا بر ایران، در بسیاری پهنه ها از افزایش فروش نفت خام و همزمان کاهش بهای آن گرفته تا خوشخدمتی به خداوندان سرمایه و پیشبرد سیاست های چنگ اندازانه ی «یانکی» ها در منطقه و جهان از همچشم خویش: رژیم عربستان زیر چکمه ی خاندان سعود شکست خورد، در زمینه ی شمار نیست و نابود کردن آدمیان (اعدام‌ها) از آن کشور پیشی گرفت و در جایگاه نخست رده بندی جهانی ایستاد. جای آن دارد که آن مردک الدنگ به این مناسبت، سرایندگان درِ پیتی، ستایشگران (مداحان) چاقوکش یا ششلول بند و سایر نوچه پامنبری های شیتیلی بگیر را به همایشی فراخوانده، دلی از عزای بدبیاری ها و شکست های سال گذشته در آورد؛ جشنی بزرگ با درونمایه ای کم و بیش اینچنین:
اگرچه نتوانستیم مردم را روانه ی بهشت کنیم، بسیاری را به دوزخ رهسپار نمودیم تا پندی برای سایرین باشد! شعار آن همایش می تواند حتا کوتاه تر باشد:
به بهشت نشد به جهنم!

ب. الف. بزرگمهر ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۵

***

بنا بر گزارش «نهاد بخشش جهانی»، شمار نیست و نابود کردن ها (اعدام‌ها) در جهان در سال ۲۰۱۵ در سنجش با سال پیش از آن، افزایشی ۵۴ درصدی داشته است. این افزایش، بویژه به شَوَندِ افزایش چشمگیر نیست و نابود کردن‌ها در سه کشور ایران، عربستان زیر چکمه ی خاندان سعود و پاکستان بوده و ۸۹ درصد کل نیست و نابود کردن‌های سال ۲۰۱۵ در جهان را دربرمی گیرد. در میان این کشورها، ایران با بیش‌ترین شمار (۹۷۷ تن) در سال ۲۰۱۵ جایگاه نخست را دارد. پس از ایران، پاکستان با ۳۲۶ تن، عربستان با ۱۵۸ تن، کشور «یانکی» ها با ۲۸ تن، عراق با ۲۶ تن، مصر با ۲۲ تن، بیش ترین شمار نیست و نابود کردن ها را داشته اند.

بنیاد این گزارش، برگرفته از تارنگاشت امپریالیست های آلمان: «دویچه وله» است که آن را فشرده، پاکیزه و پارسی نویسی نموده ام. ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!