شیخ احمد خضرویه گفت:
«جمله‌ی خلق را دیدم که چون گاو و خر از یکی آخور علف می‌خوردند.»
یکی گفت:
«خواجه! پس تو کجا بودی؟
گفت:
«من نیز با ایشان بودم؛ اما فرق، آن بود که ایشان می‌خوردند
و می‌خندیدند و بر هم می‌جستند و می‌ندانستند و من می‌خوردم و می‌گریستم و سر بر
زانو نهاده بودم و می‌دانستم ...»
برگرفته از کتاب «تذکرة الاولیاءِ» عطار نیشابوری
از «گوگل پلاس». برنام را
از متن نوشته برگزیده ام. ب. الف.
بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر